ИЛМ ВА АХЛОҚ
Инсонҳое, ки дар зулмату ҷаҳолат ва беимонию бадахлоқӣ басар мебаранд, ба мурдагони ҷунбанда монандӣ доранд, ки дар ҳақиқат аз ҳаёти маънавӣ бебаҳраанд. Қуръони Карим яке
Инсонҳое, ки дар зулмату ҷаҳолат ва беимонию бадахлоқӣ басар мебаранд, ба мурдагони ҷунбанда монандӣ доранд, ки дар ҳақиқат аз ҳаёти маънавӣ бебаҳраанд. Қуръони Карим яке
Худоё, ба ман диле ато кун, ки муштоқи мақоми қурби ту бошад ва забоне, ки сухани сидқаш ба сўи ту боло равад ва назари ҳақиқате,
Аҳодис ва ривоёти исломӣ низ ҳамин шева ва равиши Қуръони Каримро дар пеш дошта ва мардумро аз дудастагӣ ва тафриқа барҳазар
Бе тардид оёт ва ривоёт илова бар маънои зоҳирӣ, дорои маонӣ ва мафоҳими дарунианд, ки дар истилоҳи тафсирӣ аз онҳо таъбир ба батн шудааст. Ин
Расули гиромии Ислом(с) дорои хулқу хўи зебо ва муомилаву муоширати некў буданд; бо ҳар касе рў барў мешуданд, салом мекарданд хоҳ тавонгар бошаду хоҳ
«Салом», чӣ суннат ва расми зебоест ва чӣ калимаи пур- маъное.Аслан фикр кардаед, ки ин гуна калимаҳо дар оини муқаддаси мо бо диққати махсусе интихоб
« قل ما يعبؤ بكم ربى لو لادعاؤكم »“Бигў агар дуои шумо набуд, Худо ба шумо чӣ эътиное дошт”. Дуо иборат аст аз садо задан
Аз хирмани макорими хубон барӣ насиб Гар баҳравар зи хулқи хуши Мустафо шавӣ Мо ҳамагӣ орзу дорем хушбахт ва саъодатманд бошем, касе ки хушбахт
Ҳузури занон, дар ҷомеа, амри иҷтинобнопазир аст. Дар Қуръон ва суннати Паёмбар(с) одобе барои занон ва низ мардон тавсея шуда аст, ки ба чанд мавриде
توصیه پیامبر ص به فاطمه زهراء س در مورد خواب عن فاطمه الزهرا(سلام الله علیها )قالت: رسول الله (صلی الله علیه و آله ) قال
Имом Ҳасан(а) фармуданд: Бо мардум ба гунае рафтор кун, ки дӯст дорӣ бо ту он гуна рафтор кунанд. (Аъломуддин, с.297)