Тарҷумаи СУРАИ КАҲФ
СУРАИ КАҲФ Ин сура дар Макка нозил шуда ва 110 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон Ситоиш Худоро, ки
СУРАИ КАҲФ Ин сура дар Макка нозил шуда ва 110 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон Ситоиш Худоро, ки
СУРАИ ИСРО Ин сура дар Макка нозил шуда ва 111 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон Муназзаҳ аст Зоте,
Қуръони карим ҳадяи илоҳӣ барои башар ва барои ҳидояту роҳнамоӣ ва ноҷоти ӯст. Китобе, ки лозим аст дар он тадаббур,
СУРАИ НАҲЛ Ин сура дар Макка нозил шуда ва 128 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон Фармони [азоби] Худо
Ҷавонӣ, беҳтарин ва ҳассостарин давраи умри ҳар мавҷуде, ба хусус
Ба номи Худо Яке аз масъалаҳое, ки дар хонаводаҳо
Ҳар инсоне бояд дине интихоб намояд, ки аз ҷониби парвардигор
Муқаддима Падару модари мусулмон ба иқтизои диндории худ аз ҳамон
Ҳеч боғбонеро сарзаниш намекунанд, ки чаро гирди боғи худ симхору
Ибни Масъуд яке аз нависандагони ваҳй буд, яъне аз касоне
Одоби тиловати Қуръон зиёд аст, ки ба муҳимтарини онҳо ишора
Чаро дуоҳоямонро бо «Раббано» оғоз кунем? Вақте дар оёти Қуръони
“Тартил” чӣ маъно дорад? Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) дар бораи тартил
Решаи гуноҳон قالَ رَسُولُ اللّهِ (صَلَّىَ اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) حُبُّ الدُّنيا رَأسُ كُلِّ خَطيئَةٍ ریشه همه گناهان، دنیا پرستی و دنیا دوستی است شُعب الإيمان، ج۷، ص ۳۳۸، ح۱۰۵۰۱؛ كنز العمّال، ج۳، ص۱۹۲،
Ва Худованд нисбат ба (аъмоли) бандагонаш, биност Сураи Оли Имрон, ояти 20 و خداوند نسبت به (اعمال) بندگانش، بیناست
Дунё талабӣ قالَ رَسُولُ اللّهِ (صَلَّىَ اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) أجْمِلُوا فِی طَلَبِ الدُّنیا، فَإِنَّ کُلّاً مُیَسَّرٌ لِمَا خُلِقَ لَهُ Дар ҷустуҷӯи дунё мӯътадил бошед ва (аз ҳад нагузаронед), зеро ба ҳар кас он
Аҳодис ва ривоёти исломӣ низ ҳамин шева ва равиши
Фазилати Салавот قالَ رَسُولُ اللّهِ (صَلَّىَ اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
Хонаи Вайрона قالَ رَسُولُ اللّهِ (صَلَّىَ اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
“Тартил” чӣ маъно дорад? Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) дар бораи тартил
Фаро расидани моҳи пурбаракати Раҷабро ба ҳамаи мусулмонон табрик мегӯем
Ривоят шудааст, ки Расули Акрам (с) фармуданд: “Рӯза мегӯяд: Эй
Аз Алӣ(к) дар бораи имон пурсида шуд, фармуд: Имон
Шароб Решаи Наҷосатҳост قال رَسُولُ اللّهِ (صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ
Он чи дар пеши рӯ доред, тарҷумаи калимоте аст
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (
