Тарҷумаи СУРАИ ТОҲО
Ин сура дар Макка нозил шуда ва 135 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон То, ҳо. Қуръонро бар ту
Ин сура дар Макка нозил шуда ва 135 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон То, ҳо. Қуръонро бар ту
Сураи Ҳамд дар шаҳри муқаддаси Макка нозил шуда ва дорои ҳафт оя, 29 калима ва 142 ҳарф аст ва дар
СУРАИ МАРЯМ Ин сура дар Макка нозил шуда ва 98 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон Коф, ҳо, ё,
Роҳкорҳои ҳифзи шахсияти афроди ҷомеа Авомили ихтилофоти иҷтимоӣ ва одоби муоширати саҳеҳ Муқаддима Қуръони карим дар ояи ёздаҳуми сураи муборакаи
Нигориш ва ҷамъоварии Қуръони карим Ҷамъ ва таълифи Қуръон
Барои шинохти андешаи як инсон, аз ду роҳ метавон ба
Усули сиёсати хориҷӣ аз нигоҳи Қуръони Карим Усули сонавӣ
Маъно ва мафҳуми тарбият 1- Маънои луғавӣ: Тарбият аз решаи
Муқаддима Падару модари мусулмон ба иқтизои диндории худ аз ҳамон
Ҳеч боғбонеро сарзаниш намекунанд, ки чаро гирди боғи худ симхору
Муқаддима قَال» مَا مِن مُومِن؛ ذَکَرٍ اَو اُنثَی؛ حُرٍّ اَو
Одоби тиловати Қуръон зиёд аст, ки ба муҳимтарини онҳо ишора
Чаро дуоҳоямонро бо «Раббано» оғоз кунем? Вақте дар оёти Қуръони
Решаи гуноҳон قالَ رَسُولُ اللّهِ (صَلَّىَ اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) حُبُّ الدُّنيا رَأسُ كُلِّ خَطيئَةٍ ریشه همه گناهان، دنیا پرستی و دنیا دوستی است شُعب الإيمان، ج۷، ص ۳۳۸، ح۱۰۵۰۱؛ كنز العمّال، ج۳، ص۱۹۲،
Ва Худованд нисбат ба (аъмоли) бандагонаш, биност Сураи Оли Имрон, ояти 20 و خداوند نسبت به (اعمال) بندگانش، بیناست
Дунё талабӣ قالَ رَسُولُ اللّهِ (صَلَّىَ اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) أجْمِلُوا فِی طَلَبِ الدُّنیا، فَإِنَّ کُلّاً مُیَسَّرٌ لِمَا خُلِقَ لَهُ Дар ҷустуҷӯи дунё мӯътадил бошед ва (аз ҳад нагузаронед), зеро ба ҳар кас он
Аҳодис ва ривоёти исломӣ низ ҳамин шева ва равиши
Фазилати Салавот قالَ رَسُولُ اللّهِ (صَلَّىَ اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
Хонаи Вайрона قالَ رَسُولُ اللّهِ (صَلَّىَ اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
“Тартил” чӣ маъно дорад? Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) дар бораи тартил
Фаро расидани моҳи пурбаракати Раҷабро ба ҳамаи мусулмонон табрик мегӯем
Ривоят шудааст, ки Расули Акрам (с) фармуданд: “Рӯза мегӯяд: Эй
Аз Алӣ(к) дар бораи имон пурсида шуд, фармуд: Имон
Шароб Решаи Наҷосатҳост قال رَسُولُ اللّهِ (صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ
Он чи дар пеши рӯ доред, тарҷумаи калимоте аст
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (
