Марде назди Расули Худо(с) омад ва ба ӯ арз кард: “Ба ман донишҳои ғариба ва нав пайдоро биомӯз!” Пайғамбар(с) ба ӯ фармуд: “Бо асоси дониш
Пас аз Қуръони Карим суханони Паёмбари Акрам(с), ки бо номи «ҳадис» ё «ривоят» маъруфанд, ҳидоятгар ва роҳнамои мусулмонон мебошанд. Ҳадисҳои Паёмбар(с) дар китобҳои фаровоне гирдоварӣ
Рузи маҳшар, ки ҷонгудоз бувад Аввали пурсиш аз намоз бувад Намоз робитаи мўъми- нон бо Худо аст. Намоз аввалин фармон аст. Намоз маросими махсусе барои
Он чи дар пеши рӯ доред, тарҷумаи калимоте аст гуҳарбор, аз пешвои яктопарастон, шогирди шоистаи Расули Аъзам(с) ҳазрати Алӣ(к), ки дар ҷавоби шахсе, ки аз
Марде назди Расули Худо(с) омад ва ба ӯ арз кард: “Ба ман донишҳои ғариба ва нав пайдоро биомӯз!” Пайғамбар(с) ба ӯ фармуданд: “Бо асоси дониш
أَزْهَدُ النَّاسِ مَنْ تَرَكَ الْحَرَامَ أَشَدُّ النَّاسِ اجْتِهَاداً مَنْ تَرَكَ الذُّنُوبَ Зоҳидтарини мардум касе аст, ки ҳаромро тарк кунад, кӯшотарини мардум касе аст, ки гуноҳонро
