Марде назди Расули Худо(с) омад ва ба ӯ арз кард: “Ба ман донишҳои ғариба ва нав пайдоро биомӯз!” Пайғамбар(с) ба ӯ фармуд: “Бо асоси дониш
Пас аз Қуръони Карим суханони Паёмбари Акрам(с), ки бо номи “ҳадис” ё “ривоят” маъруфанд, ҳидоятгар ва роҳнамои мусулмонон мебошанд. Ҳадисҳои Паёмбар(с) дар китобҳои фаровоне
Рузи маҳшар, ки ҷонгудоз бувад Аввали пурсиш аз намоз бувад Намоз робитаи мўъми- нон бо Худо аст. Намоз аввалин фармон аст. Намоз маросими махсусе барои
Он чи дар пеши рӯ доред, тарҷумаи калимоте аст гуҳарбор, аз пешвои яктопарастон, шогирди шоистаи Расули Аъзам(с) ҳазрати Алӣ(к), ки дар ҷавоби шахсе, ки аз
Марде назди Расули Худо(с) омад ва ба ӯ арз кард: “Ба ман донишҳои ғариба ва нав пайдоро биомӯз!” Пайғамбар(с) ба ӯ фармуданд: “Бо асоси дониш
Расули Худо (с) фармуданд: اِنَّما تَفسيرُ حُسْنِ الخُلقِ : ما اَصابَ الدُنيا يَرْضي ، وَ اِنْ لَمْ يُصبهُ لَمْ يَسْخَطٌ Маънои ҳусни хулқ ин аст,
