Эътиқодӣ

Тавсифи Худо аз забони ҳазрати Алӣ(к)

  Он чи дар пеши рӯ доред, тарҷумаи калимоте аст гуҳарбор, аз пешвои яктопарастон, шогирди шоистаи Расули Аъзам(с) ҳазрати Алӣ(к), ки дар ҷавоби шахсе, ки

Намоз

Рӯзи маҳшар, ки ҷонгудоз бувад,  Аввали пурсиш аз намоз бувад. Намоз робитаи мӯъминон бо Худо аст.  Намоз аввалин фармон аст.  Намоз маросими махсусе барои парастиши

АҲАММИЯТИ ТАВҲИД ВА ХУДОШИНОСӢ

Марде назди Расули Худо(с) омад ва ба ӯ арз кард: “Ба  ман  донишҳои ғариба ва навпайдоро биомӯз!” Пайғамбар(с) ба ӯ фармуданд: “Бо асоси дониш чӣ

Аҳаммияти ошноӣ бо манобеи ҳадисӣ

Пас аз Қуръони Карим суханони Паёмбари Акрам(с), ки бо номи  «ҳадис» ё «ривоят» маъруфанд, ҳидоятгар ва роҳнамои мусулмонон мебошанд. Ҳадисҳои Паёмбар(с) дар китобҳои фаровоне гирдоварӣ