Ахлоқӣ

Айбҷӯӣ

Яке аз сифатҳое, ки дар Қуръони карим ва суннати Расули акрам(с)  аз он ба унвони сифати зишт ва нописанд ёд шуда аст, айбҷӯӣ ва масхара

Парҳез аз саҳлангорӣ

قالَ امام حسن (رض): إنَّ اللهَ جَعَلَ شَهْرَ رَمَضانَ مِضْمارا لِخَلْقِهِ، فَیَسْتَبِقُونَ فیهِ بِطاعَتِهِ إِلی مَرْضاتِهِ، فَسَبَقَ قَوْمٌ فَفَازُوا، وَقَصَّرَ آخَرُونَ فَخابُوا    Имом Ҳасан

Ҳадиси ҳафта

  РасулиХудо (с) фармуданд: وَ هُوَ شَهْرُ الِاسْتِغْفَارِ وَ هُوَ شَهْرُ الصِّيَامِ وَ هُوَ شَهْرُ الدُّعَاءِ Моҳи Рамазон моҳи истиғфор, моҳи рӯза ва моҳи дуо

Макорими ахлоқ

Қуръони Карим китоби ҳидоят ва роҳнамоии башар ба сӯи қуллаҳои камолу растагорӣ аст

Дуои ҳазрати Фотимаи Заҳро(рз)

Садои нарми ҳазрати Фотимаи Заҳро (Саломи Худо бар ӯ бод) ба гӯш мерасид. Имом Ҳасан (Саломи Худо бар ӯ бод) порчаи нозукеро, ки рӯи сараш

555

Подоши зинда кардани суннат

РасулиХудо (с) фармуданд: То метавонӣ кушиш кун, ки субҳу шом дар қалбат (ҳатто) қасди фиребу найранги касе набошад, чаро ки ин аз суннатҳои ман аст

Симои мутаққиён аз нигоҳи мавлои муттақиён(к)

Симои мутаққиён аз нигоҳи мавлои муттақиён(к) Ривоят шудааст, ки яке аз ёрони парҳезкори имом Алӣ(к) ба номи Ҳаммом ибни Шариҳ гуфт: Эй Амири мӯъминон! Парҳезкоронро

Некхӯӣ ва бадхӯӣ

Расули Худо (с) фармуданд: Вақте ки Худованди Мутаол имонро офарид, имон гуфт: Худоё маро нерӯманд гардон ва Худованд онро ба некхӯӣ ва саховат нерӯманд сохт.

Тавбаи воқеӣ

Ҷобир ибни Абдуллоҳи Ансорӣ мегӯяд: Шахси биёбоние дар Мадина ба масҷиди Паёмбар(с) омад ва гуфт: Худоё ман аз ту талабу хохиши бахшиш ва тавба дорам