Достони кӯтоҳ аз Абузари Ғифорӣ (рз)
Достони кӯтоҳ аз Абузари Ғифорӣ (рз) Суфёни Саврӣ мегӯяд: Абузар назди Каъба истод ва гуфт: Эй мардум! Ман Ҷундаби Ғифорӣ ҳастам, ба сӯи ин
Достони кӯтоҳ аз Абузари Ғифорӣ (рз) Суфёни Саврӣ мегӯяд: Абузар назди Каъба истод ва гуфт: Эй мардум! Ман Ҷундаби Ғифорӣ ҳастам, ба сӯи ин
Муқаддима Имом Ҳусайн(рз) бо таваҷҷӯҳ ба ин ки медонистанд ба куҷо мераванд ва бо кадом гурӯҳ рӯ ба рӯ мешаванд. Лизо дар Карбало хитоб ба
Марди обид ва ҷавони гунаҳкор Рӯзе ҳазрати Исо (а) аз саҳрое мегузашт. Дар роҳ ба ибодатгоҳе расид, ки обиде дар онҷо зиндагӣ мекард. Ҳазрат бо
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Ҳикмат, гумшудаи мӯъмин аст, пас ҳикматро фаро гир, ҳарчанд аз мунофиқ бошад. (Наҳҷулбалоға, ҳикмати 80)
Аз суханони ҳазрати Алӣ(к) аст дар хитоб ба марде аз аҳли Шом —ҳангоме, ки аз ҳазрати Алӣ(к) пурсид: Оё ҳаракати мо ба тарафи Шом ба
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Он ки худро пешвои мардум қарор дод, пеш аз он ки дигаронро адаб биёмӯзад, худро таълим диҳад ва бояд пеш аз
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Ҳар гоҳ касе бар ту салом намуд, бо саломи некӯтар посухаш деҳ ва ҳар гоҳ касе ба ту эҳсон кард, беш
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Қаноат сарватест, ки тамом намешавад. (Наҳҷулбалоға, ҳикмати 57)
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Ғурбат барои сарватманд, ҳамчун Ватан шавад ва Ватан барои тангдаст, чунон ғурбат гардад.
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Шакебоӣ бар ду гуна аст; [яке] сабр бар ончи хуш надорӣ [сабр бар тоат] ва [дигаре] шакебоӣ аз ончи дӯст дорӣ
لاأفلَحَ قـَومٌ اشتَـروا مَـرضـاتِ المَخلـُوق بسَخَطِ الخـالِق Мардуме, ки хушнудии махлуқро дар муқобили ғазаби Холиқ хариданд, растагор намешаванд. (Таърихи Табарӣ, ҷ.1, саҳ.239)