Достонҳои пандомӯз

Достони кӯтоҳ аз Абузари Ғифорӣ (рз)

  Достони кӯтоҳ аз Абузари Ғифорӣ (рз) Суфёни Саврӣ мегӯяд: Абузар назди Каъба истод ва гуфт: Эй мардум! Ман Ҷундаби Ғифорӣ ҳастам, ба сӯи ин

Марди обид ва ҷавони гунаҳкор

Марди обид ва ҷавони гунаҳкор Рӯзе ҳазрати Исо (а) аз саҳрое мегузашт. Дар роҳ ба ибодатгоҳе расид, ки обиде дар онҷо зиндагӣ мекард. Ҳазрат бо

Гумшудаи мӯъмин

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Ҳикмат, гумшудаи мӯъмин аст, пас ҳикматро фаро гир, ҳарчанд аз мунофиқ бошад. (Наҳҷулбалоға, ҳикмати 80)

Қазо ва қадар

Аз суханони ҳазрати Алӣ(к) аст дар хитоб ба марде аз аҳли Шом —ҳангоме, ки аз ҳазрати Алӣ(к) пурсид: Оё ҳаракати мо ба тарафи Шом ба

Ислоҳи худ пеш аз ислоҳи дигарон

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Он ки худро пешвои мардум қарор дод, пеш аз он ки дигаронро адаб биёмӯзад, худро таълим диҳад ва бояд пеш аз

Тақаддум дар некӯкорӣ

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Ҳар гоҳ касе бар ту салом намуд, бо саломи некӯтар посухаш деҳ ва ҳар гоҳ касе ба ту эҳсон кард, беш

Қаноат

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Қаноат сарватест, ки тамом намешавад. (Наҳҷулбалоға, ҳикмати 57)

Фақр ва бениёзӣ

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Ғурбат барои сарватманд, ҳамчун Ватан шавад ва Ватан барои тангдаст, чунон ғурбат гардад.

Анвои сабр

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Шакебоӣ бар ду гуна аст; [яке] сабр бар ончи хуш надорӣ [сабр бар тоат] ва [дигаре] шакебоӣ аз ончи дӯст дорӣ