
Рӯза дар аҳодис ва ривоёт
Ривоят шудааст, ки Расули Акрам (с) фармуданд: “Рӯза мегӯяд: Эй Парвардигори ман, ин шахсро аз хӯрдан, нӯшидан ва ниёзҳои шаҳвонии нафс боздошта будам, имрӯз шафоати
Ривоят шудааст, ки Расули Акрам (с) фармуданд: “Рӯза мегӯяд: Эй Парвардигори ман, ин шахсро аз хӯрдан, нӯшидан ва ниёзҳои шаҳвонии нафс боздошта будам, имрӯз шафоати
Оё ҳар зане, ки унвони модарӣ дошта бошад, Биҳишт армуғони ӯст? Мақсуд ва манзур аз инки мегӯянд: Биҳишт зери қадамҳои модарон аст, чист?
Пас аз хонавода, ки хурдтарин ва асоситарин иҷтимои инсонҳо ба шумор меояд, афроде, ки дар як маҳал гирди ҳам меоянд ва бо якдигар ҳамсоя
Бе тардид оёт ва ривоёт илова бар маънои зоҳирӣ, дорои маонӣ ва мафоҳими дарунианд, ки дар истилоҳи тафсирӣ аз онҳо таъбир ба батн шудааст. Ин
Паёмбари Акрам (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) фармуданд: هما ريحانتاي من الدنيا “Ҳасан ва Ҳусайн ду райҳонаи ман аз ин дунёянд”.[1]
РасулиХудо (с) фармуданд: وَ هُوَ شَهْرُ الِاسْتِغْفَارِ وَ هُوَ شَهْرُ الصِّيَامِ وَ هُوَ شَهْرُ الدُّعَاءِ Моҳи Рамазон моҳи истиғфор, моҳи рӯза ва моҳи дуо