СИМОИ БИСМИЛЛОҲ[1]
Дар миёни қавмҳо ва миллатҳои гуногун одат ин аст, ки корҳои муҳим ва боарзишро ба номи бузурге аз бузургони худ, ки мавриди эҳтиром ва
22/04/2015
No Comments
Menu
Дар миёни қавмҳо ва миллатҳои гуногун одат ин аст, ки корҳои муҳим ва боарзишро ба номи бузурге аз бузургони худ, ки мавриди эҳтиром ва
Пас аз хонавода, ки хурдтарин ва асоситарин иҷтимои инсонҳо ба шумор меояд, афроде, ки дар як маҳал гирди ҳам меоянд ва бо якдигар ҳамсоя
Бе тардид оёт ва ривоёт илова бар маънои зоҳирӣ, дорои маонӣ ва мафоҳими дарунианд, ки дар истилоҳи тафсирӣ аз онҳо таъбир ба батн шудааст. Ин
Паёмбари Акрам (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) фармуданд: هما ريحانتاي من الدنيا “Ҳасан ва Ҳусайн ду райҳонаи ман аз ин дунёянд”.[1]
Расули Худо (с) фармуданд: اِنَّما تَفسيرُ حُسْنِ الخُلقِ : ما اَصابَ الدُنيا يَرْضي ، وَ اِنْ لَمْ يُصبهُ لَمْ يَسْخَطٌ Маънои ҳусни хулқ ин аст,