Суханони имом Ҳусайн(а) дар Карбало
Муқаддима Имом Ҳусайн(а) бо таваҷҷӯҳ ба ин ки медонистанд ба куҷо мераванд ва бо кадом гурӯҳ рӯ ба рӯ мешаванд, лизо дар Карбало хитоб ба
16/07/2024
Комментариев нет
Муқаддима Имом Ҳусайн(а) бо таваҷҷӯҳ ба ин ки медонистанд ба куҷо мераванд ва бо кадом гурӯҳ рӯ ба рӯ мешаванд, лизо дар Карбало хитоб ба
Муқаддима Имом Ҳусайн(а) инсони комил ва таҷаллии оёти Қуръони карим аст. Оёти гуногуне ҳамчун ояи Мубоҳила, ояи Маваддат, ояи Улуламр, сураи Инсон ва ғ. бидуни
Худои Мутаол дар ояти 185 сураи Бақара мефармояд: شَهْرُ رَمَضَانَ اَلَّذِى أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْءَانُ. هُدىً لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ. فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمْ الْشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ
Дар миёни қавмҳо ва миллатҳои гуногун одат ин аст, ки корҳои муҳим ва боарзишро ба номи бузурге аз бузургони худ, ки мавриди эҳтиром ва алоқаи
لَقَدْ مَنَّ اللّهُ عَلَى الْمُؤمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُواْ مِن قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُّبِينٍ
Чаро ризқи мо бояд дар осмон бошад? Манзур аз ин сухан чист? Дар ин ояти шарифа ба яке аз нишонаҳои азамату бузургии парвардигор ва қудрати
Ҷилваҳои эъҷози Қуръон (4) А) Гуле аз бӯстон Оятҳои зер намунаҳое аст аз гулистони пуртаровати балоғати Қуръони Карим, ки метавонем бо таамул дар онҳо
Сухане дар бораи Бисмиллоҳ[1] Дар миёни қавмҳо ва миллатҳои гуногун одат ин аст, ки корҳои муҳим ва боарзишро ба номи бузурге аз бузургони худ,
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَّحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ Парвардигоро! Раҳмату илми ту ҳама чизро фаро
Дар ин фасл ба баррасии равиши тафсири шайх Абўмансури Мотуридӣ, ки поя гузори мактаби Мотуридӣ аст, мепардозем. Ошноии кулли бо тафосири Мотуридӣ «Таъвилоти аҳли суннат»
Шароб Решаи Наҷосатҳост قال رَسُولُ اللّهِ (صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) الخَمْرُ أُمُّ الخَبَائِثِ فَمَنْ شَرِبَها لَمْ تُقْبَلْ صَلاتُهُ أَرْبَعينَ يَوْما، فَإنْ مَاتَ