НАЗОРАТИ ИЛОҲӢ[1]
Он рӯз имтиҳони забони англисӣ доштем. Муаллима Амирӣ гуфт: Бачаҳо! Имрӯз ба лабароторияи забон меравем ва имтиҳон низ ҳамон ҷо баргузор мешавад. Ҳама ба лабаротория
Он рӯз имтиҳони забони англисӣ доштем. Муаллима Амирӣ гуфт: Бачаҳо! Имрӯз ба лабароторияи забон меравем ва имтиҳон низ ҳамон ҷо баргузор мешавад. Ҳама ба лабаротория
فَا للهُ أحَقُّ أن تَخشَوهُ إن كُنتُم مُؤمِنِينَ Худованд сазовортар аст, ки аз ӯ битарсед, агар мӯъмин ҳастед.[1] Дар ҳақиқат шоистатарин зот Худо аст, ки
Калимаи тақво аз решаи виқоя ба маънои нигаҳ доштан ва парҳез кардан аст ва шаръан ба маънои ҳифз кардани худ аз ҳар чизе, ки зиёни
Пас аз Қуръони Карим суханони Паёмбари Акрам(с), ки бо номи «ҳадис» ё «ривоят» маъруфанд, ҳидоятгар ва роҳнамои мусулмонон мебошанд. Ҳадисҳои Паёмбар(с) дар китобҳои фаровоне гирдоварӣ
Пас аз хонавода, ки хурдтарин ва асоситарин иҷтимои инсонҳо ба шумор меояд, афроде, ки дар як маҳал гирди ҳам меоянд ва бо якдигар ҳамсоя
В) Ниёз ба бақо Ҳисси ҳамеша зинда мондан, яке аз майлҳо ва ниёзҳои муҳимми инсон аст. «Марг» яке аз хобҳои ваҳшатноке аст, ки ҳамеша
Инсон, мавҷуди ноши-нохтае аст, ки аз ӯ бо таъбири «ҷаҳони бузургтар аз ҷаҳони табиат» ёд кардаанд. Аз оғози пайдоиши инсон, яке аз масоиле, ки сахт
Инсонҳое, ки дар зулмату ҷаҳолат ва беимонию бадахлоқӣ басар мебаранд, ба мурдагони ҷунбанда монандӣ доранд, ки дар ҳақиқат аз ҳаёти маънавӣ бебаҳраанд. Қуръони Карим яке
Худоё, ба ман диле ато кун, ки муштоқи мақоми қурби ту бошад ва забоне, ки сухани сидқаш ба сўи ту боло равад ва назари ҳақиқате,
Аҳодис ва ривоёти исломӣ низ ҳамин шева ва равиши Қуръони Каримро дар пеш дошта ва мардумро аз дудастагӣ ва тафриқа барҳазар
لاأفلَحَ قـَومٌ اشتَـروا مَـرضـاتِ المَخلـُوق بسَخَطِ الخـالِق Мардуме, ки хушнудии махлуқро дар муқобили ғазаби Холиқ хариданд, растагор намешаванд. (Таърихи Табарӣ, ҷ.1, саҳ.239)