Ҳадис

НАЗОРАТИ ИЛОҲӢ[1]

Он рӯз имтиҳони забони англисӣ  доштем. Муаллима Амирӣ гуфт: Бачаҳо! Имрӯз ба лабароторияи забон меравем ва имтиҳон низ ҳамон ҷо баргузор мешавад. Ҳама ба лабаротория

ТАРС АЗ ХУДО

فَا للهُ أحَقُّ أن تَخشَوهُ إن كُنتُم مُؤمِنِينَ Худованд сазовортар аст, ки аз ӯ битарсед, агар мӯъмин ҳастед.[1]                       Дар ҳақиқат  шоистатарин зот Худо аст, ки

ҲАҚИҚАТИ ТАҚВО ВА ТАРКИ ГУНОҲ(1)

Калимаи тақво аз решаи виқоя ба маънои нигаҳ доштан ва парҳез кардан аст ва шаръан ба маънои ҳифз кардани худ  аз ҳар чизе, ки зиёни

Аҳаммияти ошноӣ бо манобеи ҳадисӣ

Пас аз Қуръони Карим суханони Паёмбари Акрам(с), ки бо номи  «ҳадис» ё «ривоят» маъруфанд, ҳидоятгар ва роҳнамои мусулмонон мебошанд. Ҳадисҳои Паёмбар(с) дар китобҳои фаровоне гирдоварӣ

ДИН ВА ПОСУХГӮӢ БА НИЁЗҲОИ ИНСОН(2)

    В) Ниёз ба бақо            Ҳисси ҳамеша зинда мондан, яке аз майлҳо ва ниёзҳои муҳимми инсон аст. «Марг» яке аз хобҳои ваҳшатноке аст, ки ҳамеша

ДИН ВА ПОСУХГӮӢ БА НИЁЗҲОИ ИНСОН(1)

Инсон, мавҷуди ноши-нохтае аст, ки аз ӯ бо таъбири «ҷаҳони бузургтар аз ҷаҳони табиат» ёд кардаанд. Аз оғози пайдоиши инсон, яке аз масоиле, ки сахт

ИЛМ ВА АХЛОҚ

Инсонҳое, ки дар зулмату ҷаҳолат ва беимонию бадахлоқӣ басар мебаранд, ба мурдагони ҷунбанда монандӣ доранд, ки дар ҳақиқат аз  ҳаёти маънавӣ бебаҳраанд.  Қуръони Карим яке

НИЁИШ

Худоё, ба ман диле ато кун, ки муштоқи мақоми қурби ту бошад ва забоне, ки сухани сидқаш ба сўи ту боло равад ва назари ҳақиқате,

ЗАРУРАТИ ҲИФЗИ ВАҲДАТ ДАР РИВОЁТ

         Аҳодис ва ривоёти исломӣ низ ҳамин шева ва равиши Қуръони Каримро дар пеш дошта ва мардумро аз дудастагӣ ва тафриқа барҳазар