Садои нарми ҳазрати Фотимаи Заҳро (Саломи Худо бар ӯ бод) ба гӯш мерасид. Имом Ҳасан (Саломи Худо бар ӯ бод) порчаи нозукеро, ки рӯи сараш
РасулиХудо (с) фармуданд: То метавонӣ кушиш кун, ки субҳу шом дар қалбат (ҳатто) қасди фиребу найранги касе набошад, чаро ки ин аз суннатҳои ман аст
Симои мутаққиён аз нигоҳи мавлои муттақиён(к) Ривоят шудааст, ки яке аз ёрони парҳезкори имом Алӣ(к) ба номи Ҳаммом ибни Шариҳ гуфт: Эй Амири мӯъминон! Парҳезкоронро
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): إنَّ الصَّدَقَة َلتُطفِئُ غَضَبَ الرَّبِّ Расули Худо (с) фармуданд: Садақа сабаби фурӯ нишондани хашми Худо мегардад. (Канзулуммол, ҳ 161143)
طَلَبُ العِلْم ساعَةً خَيْرٌ مِن قِيام لَيْلَةٍ، وَ طَلَبُ العِلْم يَوْماً خَيْرٌ مِن صِيام ثَلاثَة أشْهُرٍ. Паёмбари Акрам (с) фармуданд: Як соат дониш омӯхтан беҳтар
Расули Худо (с) фармуданд: إنَّما سُمِّيَ شَعبانُ لأِنَّهُ يَتَشَعَّبُ فيهِ أرزاقُ المُؤمِنينَ Моҳи шаъбон, “ШАЪБОН” номида шуд, зеро рӯзиҳои мӯъминон дар ин моҳ қисмат мешавад.
Расули Худо (с) фармуданд: اَلصِّدقُ طُمَأْنينَةٌ وَ الْكَذِبُ ريبَةٌ Ростгӯӣ сабаби оромиш ва дуруғгӯӣ сабаби ташвиш ва нооромӣ аст. (Наҳҷулфасоҳа, ҳ.1864)
قال رسول الله (ص): لا يَدخُلُ الجَنَّةَ مَن نَبَتَ لَحمُهُ مِنَ السُحت، النارُ اَولی Расули Худо (с) фармуданд: Касе, ки гӯшташ аз ҳаром бирӯяд, дохили
قال رسول الله (ص): لَيْسَ الاعْمي من يَعْمي بَصَرُهُ اِنَّما الاعمي مَن تُعْمي بَصيرَتُه Расули Худо (с) фармуданд: Кур он нест, ки чашмаш нобино
Расули Худо (с) фармуданд: Вақте ки Худованди Мутаол имонро офарид, имон гуфт: Худоё маро нерӯманд гардон ва Худованд онро ба некхӯӣ ва саховат нерӯманд сохт.
أَزْهَدُ النَّاسِ مَنْ تَرَكَ الْحَرَامَ أَشَدُّ النَّاسِ اجْتِهَاداً مَنْ تَرَكَ الذُّنُوبَ Зоҳидтарини мардум касе аст, ки ҳаромро тарк кунад, кӯшотарини мардум касе аст, ки гуноҳонро
