Ҳадис

Парҳез аз саҳлангорӣ

 امام حسن (ع): إنَّ اللهَ جَعَلَ شَهْرَ رَمَضانَ مِضْمارا لِخَلْقِهِ. فَیَسْتَبِقُونَ فیهِ بِطاعَتِهِ إِلی مَرْضاتِهِ. فَسَبَقَ قَوْمٌ فَفَازُوا، وَقَصَّرَ آخَرُونَ فَخابُوا    Имом Ҳасан (а)

Вафоти ҳазрати ХАДИҶАИ КУБРО (рз)

Заҳабӣ дар бораи ҳазрати Хадиҷаи Кубро (р), ҳамсари гиромии Паёмбари Акрам (с) менависад: “Маноқиб ва фазоили Хадиҷа бисёр аст. Ӯ аз ҷумлаи занони комил, оқил,

ШАЪБОН МОҲИ ХУБИҲО

  Моҳи Шаъбон яке аз моҳҳои бофазилат ва мавриди таваҷҷуҳи ҳазрати Ҳақ ва анбиёву авлиёи илоҳӣ буду ҳаст. Дар ин моҳ аъмолу дуоҳое ворид гаштааст,

Достони кӯтоҳ аз Абузари Ғифорӣ (рз)

  Достони кӯтоҳ аз Абузари Ғифорӣ (рз) Суфёни Саврӣ мегӯяд: Абузар назди Каъба истод ва гуфт: Эй мардум! Ман Ҷундаби Ғифорӣ ҳастам, ба сӯи ин

Тавсифи Худо аз забони ҳазрати Алӣ(к)

  Он чи дар пеши рӯ доред, тарҷумаи калимоте аст гуҳарбор, аз пешвои яктопарастон, шогирди шоистаи Расули Аъзам(с) ҳазрати Алӣ(к), ки дар ҷавоби шахсе, ки

Фазилати моҳи Раҷаб

Фаро расидани моҳи пурбаракати Раҷабро ба ҳамаи мусулмонон табрик мегӯем ва аз Худованди меҳрубон беҳтаринҳоро барои шумо азизони Қуръондӯст хоҳонем. Инсони боҳӯш талош мекунад, ки

Намоз

Рӯзи маҳшар, ки ҷонгудоз бувад,  Аввали пурсиш аз намоз бувад. Намоз робитаи мӯъминон бо Худо аст.  Намоз аввалин фармон аст.  Намоз маросими махсусе барои парастиши

АҲАММИЯТИ ТАВҲИД ВА ХУДОШИНОСӢ

Марде назди Расули Худо(с) омад ва ба ӯ арз кард: “Ба  ман  донишҳои ғариба ва навпайдоро биомӯз!” Пайғамбар(с) ба ӯ фармуданд: “Бо асоси дониш чӣ