
Шахсият ва ҳуқуқи зан дар Ислом
Дар тӯли таърихи башарият, ҳар гоҳ ки мардум фитрати илоҳии хешро ба фаромӯшӣ супурданд ва ба бероҳаи ҷаҳлу зулумоти зулму ситам раҳсипор шуданд, Раббуннос аз боби
Дар тӯли таърихи башарият, ҳар гоҳ ки мардум фитрати илоҳии хешро ба фаромӯшӣ супурданд ва ба бероҳаи ҷаҳлу зулумоти зулму ситам раҳсипор шуданд, Раббуннос аз боби
Оё азодорӣ кардан дар моҳи Муҳаррам барои Имом Ҳусайн (рз), шева ва равиши саҳеҳ ва исломӣ аст? Таъсири амиқ ва густардаи азодории сарвару солори шаҳидон,
Ислом динест, ки барои ҳидоят ва нишон додани роҳи саҳеҳи зиндагӣ ба инсонҳо омадааст ва дастуроти он бар рӯи муҳаббат ва отифаи инсонӣ гузошта шудааст.
Маъно ва мафҳуми тарбият 1- Маънои луғавӣ: Тарбият аз решаи “рабава”масдари боби тафъил аст ва ба маънои афзоиш ва нумув, парвардан ва парвариш додан аст,
Ҳар хонаводае барои тарбияти фарзандон ҳатман бояд аз даврони кӯдакии Паёмбар(с) огоҳӣ дошта бошад,
3. Дидгоҳи олимон а) Ҳофиз Ҷалолуддини Суютӣ Ҳофиз Ҷалолуддини Суютӣ рисолае ба унвони “Ҳуснулмақсад фи амалилмавлид” дорад, ки дар он мегӯяд: “Суоле бароям доданд дар
… в) Муҳим шумурдани Паёмбар(с) ҳаводиси бузурги диниро, ки дар гузашта иттифоқ афтодаанд. Муслим дар “Саҳеҳ”-и худ аз Ибни Аббос(рз) ривоят мекунад, ки ҳангоме ки
Дидгоҳи ривоятҳои исломӣ дар бораи тафреҳи солим Тафреҳи солим ва варзиш аз асбоби таъминкунандаи саломати одамианд, ки дар ривоёти Аҳли-Байт (а) аҳамийяти вежае ба он
Тафреҳ ва саргармии солим дар Ислом 1 Муқадима: Дини Ислом, ки комилтарин дин дар байни динҳои осмонӣ (яҳудӣ ва масеҳӣ) аст, ки ҳам аз назари
Сохти дубораи ҷаҳон Падар рӯзнома мехонд, аммо писараш мисли ҳамеша музоҳимаш мешуд. Вақте падар дид, ки аз дасташ чизе намеояд, барои ором кардани писарбачааш,
لاأفلَحَ قـَومٌ اشتَـروا مَـرضـاتِ المَخلـُوق بسَخَطِ الخـالِق Мардуме, ки хушнудии махлуқро дар муқобили ғазаби Холиқ хариданд, растагор намешаванд. (Таърихи Табарӣ, ҷ.1, саҳ.239)