Тарбияти Фарзанд
Тарбияти Фарзанд قَالَ رَسُولُ اللَّه صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَدِّبُوا أَوْلادَكُمْ عَليَ ثَلاثِ خِصالٍ حُبِّ نَبِيِّكُمْ، وَ حُبِّ أَهْلِ بَيْتِهِ، وَ قِرائتِ الْقُرآنِ Фарзандони
Тарбияти Фарзанд قَالَ رَسُولُ اللَّه صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَدِّبُوا أَوْلادَكُمْ عَليَ ثَلاثِ خِصالٍ حُبِّ نَبِيِّكُمْ، وَ حُبِّ أَهْلِ بَيْتِهِ، وَ قِرائتِ الْقُرآنِ Фарзандони
Нишонаҳои Мунофиқ قَالَ رَسُولُ اللَّه صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ: ثَلاَثُ خِصَالٍ مِنْ عَلاَمَاتِ اَلْمُنَافِقِ إِذَا حَدَّثَ كَذَبَ وَ إِذَا اُئْتُمِنَ خَانَ وَ إِذَا وَعَدَ أَخْلَفَ.
:الإمامُ عَلِيٌّ (عَلَيْهِ السَّلامْ) قَالَ أفضَلُ الأَدَبِ أنْ يَقِفَ الإنسانُ عِندَ حَدِّهِ و لا يَتَعدّى قَدرَهُ بهترین ادب آن است، که انسان در حدّ خود
Воқеъаи ғадир ҳодисаи торихие нест, ки дар канори дигари вақойеъ бадон нигариста шавад. Ғадир танҳо номи як сарзамин нест. Як тафаккур аст, нишона ва
Ҳикмат ва фалсафаи ҳаҷ 1. Фалсафаи ҳаҷ аз дидгоҳи Қуръон: وَ أَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجالاً وَ عَلي كُلِّ ضامِرٍ يَأْتِينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ
امام حسن (ع): إنَّ اللهَ جَعَلَ شَهْرَ رَمَضانَ مِضْمارا لِخَلْقِهِ. فَیَسْتَبِقُونَ فیهِ بِطاعَتِهِ إِلی مَرْضاتِهِ. فَسَبَقَ قَوْمٌ فَفَازُوا، وَقَصَّرَ آخَرُونَ فَخابُوا Имом Ҳасан (а)
Заҳабӣ дар бораи ҳазрати Хадиҷаи Кубро (р), ҳамсари гиромии Паёмбари Акрам (с) менависад: “Маноқиб ва фазоили Хадиҷа бисёр аст. Ӯ аз ҷумлаи занони комил, оқил,
Моҳи Шаъбон яке аз моҳҳои бофазилат ва мавриди таваҷҷуҳи ҳазрати Ҳақ ва анбиёву авлиёи илоҳӣ буду ҳаст. Дар ин моҳ аъмолу дуоҳое ворид гаштааст,
Достони кӯтоҳ аз Абузари Ғифорӣ (рз) Суфёни Саврӣ мегӯяд: Абузар назди Каъба истод ва гуфт: Эй мардум! Ман Ҷундаби Ғифорӣ ҳастам, ба сӯи ин
Он чи дар пеши рӯ доред, тарҷумаи калимоте аст гуҳарбор, аз пешвои яктопарастон, шогирди шоистаи Расули Аъзам(с) ҳазрати Алӣ(к), ки дар ҷавоби шахсе, ки
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (