Аҳаммияти илм ва дониш
طَلَبُ العِلْم ساعَةً خَيْرٌ مِن قِيام لَيْلَةٍ، وَ طَلَبُ العِلْم يَوْماً خَيْرٌ مِن صِيام ثَلاثَة أشْهُرٍ. Паёмбари Акрам (с) фармуданд: Як соат дониш омӯхтан беҳтар
طَلَبُ العِلْم ساعَةً خَيْرٌ مِن قِيام لَيْلَةٍ، وَ طَلَبُ العِلْم يَوْماً خَيْرٌ مِن صِيام ثَلاثَة أشْهُرٍ. Паёмбари Акрам (с) фармуданд: Як соат дониш омӯхтан беҳтар
Расули Худо (с) фармуданд: إنَّما سُمِّيَ شَعبانُ لأِنَّهُ يَتَشَعَّبُ فيهِ أرزاقُ المُؤمِنينَ Моҳи шаъбон, “ШАЪБОН” номида шуд, зеро рӯзиҳои мӯъминон дар ин моҳ қисмат мешавад.
Расули Худо (с) фармуданд: اَلصِّدقُ طُمَأْنينَةٌ وَ الْكَذِبُ ريبَةٌ Ростгӯӣ сабаби оромиш ва дуруғгӯӣ сабаби ташвиш ва нооромӣ аст. (Наҳҷулфасоҳа, ҳ.1864)
قال رسول الله (ص): لا يَدخُلُ الجَنَّةَ مَن نَبَتَ لَحمُهُ مِنَ السُحت، النارُ اَولی Расули Худо (с) фармуданд: Касе, ки гӯшташ аз ҳаром бирӯяд, дохили
قال رسول الله (ص): لَيْسَ الاعْمي من يَعْمي بَصَرُهُ اِنَّما الاعمي مَن تُعْمي بَصيرَتُه Расули Худо (с) фармуданд: Кур он нест, ки чашмаш нобино
Расули Худо (с) фармуданд: Вақте ки Худованди Мутаол имонро офарид, имон гуфт: Худоё маро нерӯманд гардон ва Худованд онро ба некхӯӣ ва саховат нерӯманд сохт.
Расули Худо (с) фармуданд: حُبُّ الْجاهِ وَ الْمالِ یُنْبِتُ النِّفاقَ فِى الْقَلْبِ،كَما یُنْبِتُ الْماءُ الْبَقْلَ Алоқамандӣ нисбат ба мансабу сарват сабаби рӯйидани нифоқ дар қалбу
Имом Боқир(а) фармуд: مَا انْتَصَرَ اللَّهُ مِنْ ظَالِمٍ إِلَّا بِظَالِمٍ وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ كَذلِكَ نُوَلِّي بَعْضَ الظَّالِمِينَ بَعْضاً Худованд ҳеҷгоҳ аз
Расули Худо (с) фармуданд: أبغض الحلال الي الله الطلاق Манфуртарин чизҳои ҳалол дар пеши Худо талоқ аст. (Наҳҷулфасоҳа, ҳадиси 16)
Расули Худо (с) фармуданд: مَن أخلَصَ لِلّهِ أربَعينَ صَباحا ظَهَرَت ينابيعُ الحِکمَةِ مِن قَلبِهِ عَلى لِسانِهِ. Ҳар кас чил рӯз худро барои Худо холис
Имом Ҳасан(а) фармуданд: Бо мардум ба гунае рафтор кун, ки дӯст дорӣ бо ту он гуна рафтор кунанд. (Аъломуддин, с.297)