Азизтарин мардум назди Расули Худо(с)
Ислом динест, ки барои ҳидоят ва нишон додани роҳи саҳеҳи зиндагӣ ба инсонҳо омадааст ва дастуроти он бар рӯи муҳаббат ва отифаи инсонӣ гузошта шудааст.
08/01/2022
Комментариев нет
Ислом динест, ки барои ҳидоят ва нишон додани роҳи саҳеҳи зиндагӣ ба инсонҳо омадааст ва дастуроти он бар рӯи муҳаббат ва отифаи инсонӣ гузошта шудааст.
Дидгоҳи ривоятҳои исломӣ дар бораи тафреҳи солим Тафреҳи солим ва варзиш аз асбоби таъминкунандаи саломати одамианд, ки дар ривоёти Аҳли-Байт (а) аҳамийяти вежае ба он
Тафреҳ ва саргармии солим дар Ислом 1 Муқадима: Дини Ислом, ки комилтарин дин дар байни динҳои осмонӣ (яҳудӣ ва масеҳӣ) аст, ки ҳам аз назари
بسم الله الرحمن الرحیم « … رَبِّ ارْحَمْهُما كَما رَبَّيانِي صَغِيرًا»[1] “Раббирҳамҳумо камо раббаёнӣ сағиро” Парвардигоро! Бар он ду (падару модар) раҳмат овар, ҳамонгуна ки
Аз замони нузули ояти шарифаи Қуръон дар бораи воҷиб будани ҳиҷоб, занони мусалмон дар мавриди риояти ин қонуни илоҳӣ ниҳояти саъйу талоши худро ба кор
Ин сухан ҳамвора дар миёни мо гуфта мешавад, ки зиндагӣ арзишманд ва ҳадафманд мебошад ва ҳадафдориаш унвони як асли мусаллам барои зиндагӣ пазируфта шудааст, аммо
Даромад Имом Зайналобидин(а) фарзанди баруманди имом Ҳусейн(а) набераи имом Алӣ(к) ва ҳазрати Заҳро(с) яке аз обидтарин, олимтарин ва беҳтарин фард дар даврони ҳаёти худ будааст.
Зарурат ва аҳамияти баҳс Банӣ одам аъзои якдигаранд, Ки дар офариниш зи як гавҳаранд. Чу узве ба дард оварад рўзгор, Дигар узвҳоро
Хонавода майдатарин ва дар айни ҳол муҳимтарин ва печидатарин низоми иҷтимоӣ аст, ки бар асоси табиат ва қарордод бино мегардад ва
“Ва яке аз нишонаҳои Илоҳӣ инаст, ки аз нафсу ҷинси худатон ҳамсаронеро офарид то ин ки оромиш пайдо кунед бар он ва муҳаббату меҳрубониро дар
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (