ШАЪБОН МОҲИ ХУБИҲО
Моҳи Шаъбон яке аз моҳҳои бофазилат ва мавриди таваҷҷуҳи ҳазрати Ҳақ ва анбиёву авлиёи илоҳӣ буду ҳаст. Дар ин моҳ аъмолу дуоҳое ворид гаштааст,
12/02/2024
Комментариев нет
Моҳи Шаъбон яке аз моҳҳои бофазилат ва мавриди таваҷҷуҳи ҳазрати Ҳақ ва анбиёву авлиёи илоҳӣ буду ҳаст. Дар ин моҳ аъмолу дуоҳое ворид гаштааст,
Достони кӯтоҳ аз Абузари Ғифорӣ (рз) Суфёни Саврӣ мегӯяд: Абузар назди Каъба истод ва гуфт: Эй мардум! Ман Ҷундаби Ғифорӣ ҳастам, ба сӯи ин
Он чи дар пеши рӯ доред, тарҷумаи калимоте аст гуҳарбор, аз пешвои яктопарастон, шогирди шоистаи Расули Аъзам(с) ҳазрати Алӣ(к), ки дар ҷавоби шахсе, ки
Фаро расидани моҳи пурбаракати Раҷабро ба ҳамаи мусулмонон табрик мегӯем ва аз Худованди меҳрубон беҳтаринҳоро барои шумо азизони Қуръондӯст хоҳонем. Инсони боҳӯш талош мекунад, ки
Садои нарми ҳазрати Фотимаи Заҳро (Саломи Худо бар ӯ бод) ба гӯш мерасид. Имом Ҳасан (Саломи Худо бар ӯ бод) порчаи нозукеро, ки рӯи сараш
Рӯзи маҳшар, ки ҷонгудоз бувад, Аввали пурсиш аз намоз бувад. Намоз робитаи мӯъминон бо Худо аст. Намоз аввалин фармон аст. Намоз маросими махсусе барои парастиши
Марде назди Расули Худо(с) омад ва ба ӯ арз кард: “Ба ман донишҳои ғариба ва навпайдоро биомӯз!” Пайғамбар(с) ба ӯ фармуданд: “Бо асоси дониш чӣ
Сифати имон Бидон ва огоҳ бош, ки маънои Имон ва мурод аз он, эътиқод ба дил ва иқрор ба
Яке аз сифатҳое, ки дар Қуръони карим ва суннати Расули акрам(с) аз он ба унвони сифати зишт ва нописанд ёд шуда аст, айбҷӯӣ ва масхара
Масъалаи дигаре, ки хуб аст ишорае ба он шавад, масъалаи ҳукми рӯза барои мусофир аст. Чун дар ин мавзӯъ низ фатвоҳо мухталиф аст, бинобар ин
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (