
ШАЪБОН МОҲИ ХУБИҲО
Моҳи Шаъбон яке аз моҳҳои бофазилат ва мавриди таваҷҷуҳи ҳазрати Ҳақ ва анбиёву авлиёи илоҳӣ буду ҳаст. Дар ин моҳ аъмолу дуоҳое ворид гаштааст,
Моҳи Шаъбон яке аз моҳҳои бофазилат ва мавриди таваҷҷуҳи ҳазрати Ҳақ ва анбиёву авлиёи илоҳӣ буду ҳаст. Дар ин моҳ аъмолу дуоҳое ворид гаштааст,
Ин сура дар Мадина нозил шуда ва 286 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон Алиф, лом, мим. Он китобест, ки ҳеҷ шакке дар он
СУРАИ ФОТИҲА Ин сура дар Макка нозил шуда ва 7 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон. Ситоиш Худоро, ки Парвардигори ҷаҳониён; Бахшандаи Меҳрубон; Соҳиби
Инсон дар ҷаҳонбинии исломӣ достони аҷиб дорад. Инсон аз назар Ислом фақат як ҳайвони ростқомат, ки нохуни паҳн дораду бо ду по роҳ меравад ва
Он чи дар пеши рӯ доред, тарҷумаи калимоте аст гуҳарбор, аз пешвои яктопарастон, шогирди шоистаи Расули Аъзам(с) ҳазрати Алӣ(к), ки дар ҷавоби шахсе, ки
Қуръон чӣ сифатҳое дорад? Сифатҳои Қуръон дар каломи Худо Худои Мутаол дар Қуръон сифатҳои ин китоби ҳидоятгарро ин чунин баён мекунад. “Ин (Қуръон) баёни (равшан)
Улуми қуръонӣ Улумул қуръон, таркибе аст аз ду вожаи улум ва Қуръон ба маънои донишҳои марбут ба Қуръони Карим. Истилоҳан ба маҷмӯае аз улум
Мафҳумшиносии вожаи Ҳиҷоб Ҳиҷоб, калима ва вожаест, ки дар адабиёти муосир бар сари забонҳо афтода аст ва ба ин унвон собиқа ва пешинаи торихӣ ва
Ҳиҷоб ва сатр аз мусалламоти омӯзаҳои Қуръон ва аз усули мавриди иттифоқи дини мубини Ислом аст. Дур аз бовар аст, ки дар миёни уламои
… Нузули ваҳй Он ҳазрат(с) пеш аз беъсат хобҳое медид, ки монанди рӯз равшан ва дорои ҳақиқат буд.[1] Чиҳил сол аз умри муборакаш гузашта буд,
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (