ШАЪБОН МОҲИ ХУБИҲО
Моҳи Шаъбон яке аз моҳҳои бофазилат ва мавриди таваҷҷуҳи ҳазрати Ҳақ ва анбиёву авлиёи илоҳӣ буду ҳаст. Дар ин моҳ аъмолу дуоҳое ворид гаштааст,
Моҳи Шаъбон яке аз моҳҳои бофазилат ва мавриди таваҷҷуҳи ҳазрати Ҳақ ва анбиёву авлиёи илоҳӣ буду ҳаст. Дар ин моҳ аъмолу дуоҳое ворид гаштааст,
Ин сура дар Мадина нозил шуда ва 286 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон Алиф, лом, мим. Он китобест, ки ҳеҷ шакке дар он
Инсон дар ҷаҳонбинии исломӣ достони аҷиб дорад. Инсон аз назар Ислом фақат як ҳайвони ростқомат, ки нохуни паҳн дораду бо ду по роҳ меравад ва
Он чи дар пеши рӯ доред, тарҷумаи калимоте аст гуҳарбор, аз пешвои яктопарастон, шогирди шоистаи Расули Аъзам(с) ҳазрати Алӣ(к), ки дар ҷавоби шахсе, ки
Қуръон чӣ сифатҳое дорад? Сифатҳои Қуръон дар каломи Худо Худои Мутаол дар Қуръон сифатҳои ин китоби ҳидоятгарро ин чунин баён мекунад. “Ин (Қуръон) баёни (равшан)
Ҳиҷоб ва сатр аз мусалламоти омӯзаҳои Қуръон ва аз усули мавриди иттифоқи дини мубини Ислом аст. Дур аз бовар аст, ки дар миёни уламои
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (