Facebook Twitter Youtube Vk

Назофат ва беҳдошти Расули Худо(с)

r khudo

r khudoПайғамбари Ислом(с) ба пешгирӣ аз беморӣ таваҷҷӯҳи зиёд дошт, пеш аз ҳар вузӯ мисвок мезад.

Вай дар ҳолати ташнагӣ ва ҷароҳат оби бадбӯ намехурд. Ба оростагии либос ва мӯи сар аҳамият медод. Ҳар вақт аз хона хориҷ мешуд, мӯи сари худро шона мекард ва мефармуд: Худованд бандаашро дӯст медорад, ки худро ороста бикунад.

Расули Худо(с) худро чунон хушбӯ мекард, ки бӯи хуши ӯ, омаданашро аз роҳи дур хабар медод.[1]

Он ҳазрат мефармуд: Либосҳои худро тамиз бикунед ва мӯйҳои худро кам кунед ва мисвок бизанед ва ороста ва покиза бошед.[2]

Ёсин

 

[1]Таърихи Яъқубӣ,  ҷ,  2, саҳ. 89

[2]Наҳҷ-ул- фасоҳа,  ҳадиси  377 

Охирин матолиб

Нигориш ва ҷамъоварии Қуръони Карим

  Нигориш ва ҷамъоварии Қуръони карим Ҷамъ ва таълифи Қуръон ба шакли кунуни ба мурури замон ва дар бистари таърих бо фарозу нишебҳое ҳамроҳ буда...

Тарҷумаи СУРАИ ТОҲО

Ин сура дар Макка нозил шуда ва 135 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон То, ҳо. Қуръонро бар ту нозил накардем, ки ба машаққат...

Қуръон ва тарбият

Маъно ва мафҳуми тарбият 1- Маънои луғавӣ: Тарбият аз решаи “рабава”масдари боби тафъил аст ва ба маънои афзоиш ва нумув, парвардан ва парвариш додан аст,

Ҳадиси ҳафта