
Назофат ва беҳдошти Расули Худо(с)
Пайғамбари Ислом(с) ба пешгирӣ аз беморӣ таваҷҷӯҳи зиёд дошт, пеш аз ҳар вузӯ мисвок мезад.
Пайғамбари Ислом(с) ба пешгирӣ аз беморӣ таваҷҷӯҳи зиёд дошт, пеш аз ҳар вузӯ мисвок мезад.
Ояти авали сураи “Қасас” баёнгари як қонуни куллӣ аст, барои ҳамаи асрҳо ва қарнҳо, ва барои ҳамаи қавмҳо ва ҷамъиятҳо. Дар ин оят мехонем, ки
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (