Арзишҳои инсон 2

    … 2)Тавоноии илмии инсон бузургтарин тавоноиест, ки як махлуқ мумкин аст дошта бошад:

Тамомии исмҳоро[1] ба Одам омӯхт (ӯро ба ҳамаи ҳақиқатҳо ошно кард), онгоҳ аз фариштагон савол кард: Бигӯед номҳои инҳо чист? Гуфтанд: Мо ҷуз он чи ту ба мо омӯхтаӣ намедонем (он чиро ту худат ба мо наомӯхта бошӣ мо аз роҳи касб наметавонем биёмӯзем). Худо ба Одам гуфт: Эй Одам, ту ба инҳо биёмӯз ва инҳоро огоҳӣ деҳ. Дар ҳамон ҳол ки Одам фариштагонро омӯзонид ва огоҳӣ дод, Худо ба фариштагон гуфт: Нагуфтам, ки ман аз ниҳонҳои осмону замин огоҳам (чизеро медонам, ки шумо намедонед) ва ҳам медонам он чиро шумо ошкор ва он чиро пинҳон мекунед?[2]

    3)Ӯ сиришти худошинос дорад; дар даруни худ ба Худо ошноӣ дорад. Ҳамаи инкорҳо, шакҳо, бемориҳо ва каҷравиҳоест аз сиришти аслии инсон:

Ҳанӯз, ки фарзандони Одам дар пушти падарони худ буда (ва ҳастанд ва хоҳанд буд) Худованд (бо забони офариниш) онҳоро бар вуҷуди худаш шоҳид гирифт ва онҳо шаҳодат доданд.[3]

Рӯи худро ба сӯи дин нигаҳ дор, ҳамон ки сиришти худоист ва ҳамаи мардумро ба он сириштааст.[4]

идома дорад.


[1]. Мурод аз исмҳо тамомии ҳақиқати ҳастӣ мебошад.

[2]- Бақара\31-33.

[3]- Аъроф\172.

[4]- Рум\43.

Охирин матолиб

Номҳои шаҳидони дашти Карбало

  Муқаддима Лозим ба зикр аст, ки номи ҳафтоду ду тане, ки дар ин навиштор омадааст, касоне ҳастанд, ки аз Мадинаи мунавара ҳамроҳи Имом Ҳусайн(рз)...

Нигоҳи гузаро бар Ошурои ҳусайнӣ

Муқаддима Он чи дар ин чанд саҳфа таҳти унвони “Нигоҳи гузаро бар Ошурои ҳусайнӣ” барои хонандагони азиз матраҳ мегардад, хулосае аз зиндагони Имом Ҳусайн(рз) аст,...