Наҳзати ҳусейнӣ ва низоми илоҳӣ2
Идомаи баҳс: Чунон ки қаблан ишора шуд, Язид касе буд, ки аҳкоми илоҳиро зойеъ мекард ва эътиқоде ба онҳо надошт. Дар маҳдудаи ҳукумати ӯ, исломи
Идомаи баҳс: Чунон ки қаблан ишора шуд, Язид касе буд, ки аҳкоми илоҳиро зойеъ мекард ва эътиқоде ба онҳо надошт. Дар маҳдудаи ҳукумати ӯ, исломи
Чакида Наҳзати ҳусайнӣ дар низоми илоҳӣ[2] аз ҷойгоҳи мумтозе бархурдор аст. Қонунҳое, ки дар ҳастӣ барои камоли инсонӣ қарор дода шуда, ба зеботарин шакл дар
Ҳарфҳои муқаттаъа Чаро дар аввали сураҳои Қуръон монанди “Бақара” ва “Оли Имрон” калимаҳое монанди (алиф.лом.мим) омада аст? Ин калимаҳо чӣ маъно доранд? Ба ин ҳарфҳо,
Ҳикматҳои закот ё садақаи фитр Закоти фитра ё садақаи фитр воҷиб аст ва ҳикмат ва фалсафаҳое дорад, ки муҳимтарини онҳо иборатанд аз:
Аъмоли шаби Қадр Ба номи онки дил кошонаи ӯст, Нафас гарди матоъи хонаи ӯст.
Ҳадафи рисолати Пайғамбар (с) ҳидояти башарият аст. Он Ҳазрат (с) хона ба хона ва шаҳр ба шаҳр ба дунболи инсонҳое мегашт, ки дар гумроҳӣ ва
Оё инсон пас аз марг якбора вориди олами қиёмат мешавад ва кораш яксара мегардад ва ё инсон дар фосилаи марг ва қиёмат як олами хоссеро
Мафҳумшиносии вожаи Ҳиҷоб Ҳиҷоб, калима ва вожаест, ки дар адабиёти муосир бар сари забонҳо афтода аст ва ба ин унвон собиқа ва пешинаи торихӣ ва
Бартарини сураҳо аз назари маънавӣ кадоманд? Ҳамаи сураҳо фазилат ва савоб дорад, вале хондани бархе аз сураҳо фазилати бештаре дорад, монанди 1. Сураи
Лаёқат — меъёри дараҷа додан « وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ…» Ҳангоме ки Худованд ба малоика фармуд, ки бар Одам саҷда кунанд… (Бақара, 34) 1.
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (