Тафреҳ ва саргармии солим дар Ислом 1
Тафреҳ ва саргармии солим дар Ислом 1 Муқадима: Дини Ислом, ки комилтарин дин дар байни динҳои осмонӣ (яҳудӣ ва масеҳӣ) аст, ки ҳам аз назари
Тафреҳ ва саргармии солим дар Ислом 1 Муқадима: Дини Ислом, ки комилтарин дин дар байни динҳои осмонӣ (яҳудӣ ва масеҳӣ) аст, ки ҳам аз назари
Сохти дубораи ҷаҳон Падар рӯзнома мехонд, аммо писараш мисли ҳамеша музоҳимаш мешуд. Вақте падар дид, ки аз дасташ чизе намеояд, барои ором кардани писарбачааш,
Шояд айб аз худамон бошад Марде мутаваҷҷеҳ шуд, ки шунавоии гӯши ҳамсараш кам шудааст. Вале намедонист ин мушкилро чигуна ба ӯ бифаҳмонад. Аз ин сабаб,
Кина ва пиёз Рӯзе ҳакиме ба шогирдонаш гуфт: Фардо ҳар кадоматон як линча биёваред ва дар он ба теъдоди одамҳое, ки дусташон надоред ва аз
Бозӣ кардан бо кӯдак Рӯзе Расули Худо(с) бо асҳобашон дар ҳоли гузаштан аз кӯчаву паскӯчаҳои шаҳри Мадина буданд, ки садои бозӣ кардан ва хандаву шодии
Азизтар аз модар Дар олами кӯдакӣ ба модарам қавл додам, ки ҳамеша ҳеҷ касро бештар аз ӯ дӯст надошта бошам. Модарам маро бӯсиду гуфт: “наметавонӣ
Панди Луқмони Ҳаким ба фарзандаш. Эй ҷони фарзанд! Ҳазор ҳикмат омӯхтам, ки аз он, чаҳорсад ҳикмат интихоб кардам ва аз он чаҳорсад, ҳашт ҷумла баргузидам,
Бархе аз ёрон ва асҳоби Паёмбар(с) дар назди дари хонаи Паёмбра(с) буданд, то ҳамроҳи эшон хориҷ шаванд ва ба баъзе корҳо расидагӣ намоянд. Паёмбар(с) аз
Марде аз аҳли Мадина ду писар дошт. Писари калонӣ Қайс ва пиcари хурдӣ Фазл ном дошт. Қайс назди падараш ба сабабҳое маҳбубтар буд, ба ҳамин
بسم الله الرحمن الرحیم « … رَبِّ ارْحَمْهُما كَما رَبَّيانِي صَغِيرًا»[1] “Раббирҳамҳумо камо раббаёнӣ сағиро” Парвардигоро! Бар он ду (падару модар) раҳмат овар, ҳамонгуна ки
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (