Зиндагиномаи Имом Ҳусайн(а)1
Муқаддима Имом Ҳусайн(а) аз барҷастатарин афроде аст, ки инсоният дар ҳамаи мароҳили таърихияш ононро ҷовидон сохта аст.
Муқаддима Имом Ҳусайн(а) аз барҷастатарин афроде аст, ки инсоният дар ҳамаи мароҳили таърихияш ононро ҷовидон сохта аст.
Қисмати дуюми баҳси Ҳақ ва Ботил ба худи башар марбут мешавад. Яъне сарфи назар аз тамоми олами табиат оё худи башарият, мавҷудот табиатан ё зотан
Мавлоно Абдураҳмон Имодуддин машҳур ба Нуриддини Ҷомӣ яке аз бузургони уламои Ислом дар қарни нӯҳуми ҳ.қ. аст, ки дар улуми роиҷи асри худ мутабаҳҳир ва
Шояд ончӣ, ки тааҷҷуби ҳамагонро барангехта буд авҷи эҳсосоти шунавандагон буд, ки фазои масҷидро меларзонд. Ҳар бор, ки дастҳои қории Қуръон бар баногӯшаш мерасид, тамоми
Даромад قال الله الحكيم: وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَحُذُوهُ وَ مَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا Ончиро Расули Худо барои шумо овард бигиред (ва иҷро кунед) ва аз
Исм ва куня Номи комилаш Абӯабдуллоҳ Ҷаъфар ибни Муҳаммад ибни Ҳаким ибни Абдурраҳмон ибни Одами Рӯдакии Самарқандӣ мебошад.[1] Ному куняи дигаре дар баъзе китобҳо
Замоне ки зиндагии қориёни машҳури чаҳонро мулоҳиза мекунем, номи ошное дидагонро ба хештан ҷалб менамояд. Номе, ки рисолати қориёни Қуръонро дар хотираҳо ҷовидона месозад…
Устоди бузурги қироат Мустафо Исмоил яке аз қориёни маъруф ва нобиғаи илми қироати Қуръон дар ҷаҳони Ислом аст, ки каломи Худоро бо оҳанги бисёр латифу
Имом Саҷҷод(а), фарзанди баруманди Ҳусайн ибни Алӣ ибни Аби Толиб, бино ба қавли машҳур дар нимаи ҷамодил охири соли 38 ҳ.қ. дида ба ҷаҳон гушуд.[1]
Бузургӣ ва барҷастагии шахсияти Мавлоно дар дунёи имрӯз бар ҳеҷ касе пӯшида нест. Осори арзишманди ӯ қалбҳои ҷӯяндагони илму маърифатро дар шарқу ғарби ҷаҳон шефтаи
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (