
Нигоҳе ба зиндагии Паёмбари Аъзам(с) 3
… Абӯҷаҳл дар каминиРасули Худо(с) Пешрафти дини Ислом, Қурайшро хеле нороҳат карда буд. Рӯзе набуд, ки хабари мусулмон шудани фарде аз қабилаҳои Қурайш ба гӯши
… Абӯҷаҳл дар каминиРасули Худо(с) Пешрафти дини Ислом, Қурайшро хеле нороҳат карда буд. Рӯзе набуд, ки хабари мусулмон шудани фарде аз қабилаҳои Қурайш ба гӯши
… Нузули ваҳй Он ҳазрат(с) пеш аз беъсат хобҳое медид, ки монанди рӯз равшан ва дорои ҳақиқат буд.[1] Чиҳил сол аз умри муборакаш гузашта буд,
Муқаддима Ваҳдати уммати исломӣ аз усул ва арзишҳои мавриди таъкиди Паёмбари Аъзам(с) аст, зеро иззату қудрати ҳаматарафаи мусулмонон дар сояи ваҳдат ва ҳамбастагӣ дар
Даромад Эй номи ту беҳтарин сароғоз, Бе номи ту нома кай кунам боз. Хондани таърихи Ислом махсусан зиндагии Паёмбари Ислом(с) ба инсон дарси ибрат медиҳад,
Шабоҳати Имом Ҳусайн(а) ба Паёмбари Акрам(с) Яке аз муҳимтарин осори қонуни виросат шабоҳати фарзанд ба ниёкони худ аст. Ин шабоҳат гоҳе дар ранг ва пуст
Муқаддима Имом Ҳусайн(а) аз барҷастатарин афроде аст, ки инсоният дар ҳамаи мароҳили таърихияш ононро ҷовидон сохта аст.
Қисмати дуюми баҳси Ҳақ ва Ботил ба худи башар марбут мешавад. Яъне сарфи назар аз тамоми олами табиат оё худи башарият, мавҷудот табиатан ё зотан
Мавлоно Абдураҳмон Имодуддин машҳур ба Нуриддини Ҷомӣ яке аз бузургони уламои Ислом дар қарни нӯҳуми ҳ.қ. аст, ки дар улуми роиҷи асри худ мутабаҳҳир ва
Шояд ончӣ, ки тааҷҷуби ҳамагонро барангехта буд авҷи эҳсосоти шунавандагон буд, ки фазои масҷидро меларзонд. Ҳар бор, ки дастҳои қории Қуръон бар баногӯшаш мерасид, тамоми
Даромад قال الله الحكيم: وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَحُذُوهُ وَ مَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا Ончиро Расули Худо барои шумо овард бигиред (ва иҷро кунед) ва аз
لاأفلَحَ قـَومٌ اشتَـروا مَـرضـاتِ المَخلـُوق بسَخَطِ الخـالِق Мардуме, ки хушнудии махлуқро дар муқобили ғазаби Холиқ хариданд, растагор намешаванд. (Таърихи Табарӣ, ҷ.1, саҳ.239)