Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Ҳеҷ сарвате монанди хирад ва ҳеҷ фақре чун нодонӣ нест. Меросе чун адаб [ва фарҳехтагӣ] ва пуштибоне чун машварат кардан нест.
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Саховат бахшишест, ки бе дархост бошад, аммо бахшише, ки пас аз дархост бошад ё ба хотири шарм аст ё аз тарси
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Саховат бахшишест, ки бе дархост бошад, аммо бахшише, ки пас аз дархост бошад ё ба хотири шарм аст ё аз тарси
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Он ки бар муҷозот кардан тавонотар аст, ба гузашт намудан сазовортар аст. (Наҳҷулблоға, ҳикмати 52)
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: То вақте давлатат боқист, айбат пинҳон аст. (Наҳҷулбалоға, ҳикмати 51)
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Дилҳои мардон [раманда ва] ваҳшӣ аст. Пас ҳар кас бо онҳо унс гирад, ба ӯ рӯй меоваранд. (Наҳҷулбалоға, ҳикмати 50)
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Аз ҳамла [ва шиддати амали] инсони бузургвор онгоҳ, ки гурусна шавад битарсед ва аз ҳамлаи инсони паст онгоҳ, ки сер гардад.
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Пирӯзӣ дар гарави дурандешӣ ва дурандешӣ дар гарави ба кор андохтани фикр [у андеша] ва андеша дар гарави ҳифзи асрор аст.
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Арзиши мард ба андозаи ҳиммати ӯст, садоқати вай ба андозаи ҷавонмардияш, шуҷоаташ ба андозаи нанг доштанаш [аз анҷоми кори зишт] ва
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Кори зиште, ки туро биранҷонад [ё пушаймон кунад] дарназди Худо аз кори неке, ки туро дучори худбинӣ ва худписандӣ кунад беҳтар
أَزْهَدُ النَّاسِ مَنْ تَرَكَ الْحَرَامَ أَشَدُّ النَّاسِ اجْتِهَاداً مَنْ تَرَكَ الذُّنُوبَ Зоҳидтарини мардум касе аст, ки ҳаромро тарк кунад, кӯшотарини мардум касе аст, ки гуноҳонро
