МУСО (а) АЗ ХУДО ЧӢ ДАРХОСТ КАРД?
Қуръони карим дар сураи шарифаи Тоҳо, дар мавриди Мусо фарзанди Умрон(а) матлаберо матраҳ мекунад, ки агар ба он таваҷҷӯҳ намоем, дар зоҳир чизи дигар ва
09/02/2014
Комментариев нет
Қуръони карим дар сураи шарифаи Тоҳо, дар мавриди Мусо фарзанди Умрон(а) матлаберо матраҳ мекунад, ки агар ба он таваҷҷӯҳ намоем, дар зоҳир чизи дигар ва
Вожаи имтиҳон дар забони Араб аз боби Ифтиъол ба маънои “ибтило” ва “ихтибор” аст.
Худованди ҳаким, ҳукуматро ҳам ба инсонҳои солеҳ ва шоиста насиб мегардонад ва ҳам ба исонҳои ғайри солеҳ, ки шоистагии онро надошта бошанд. Аммо ҳикматро фақат
Забон неъмате аст, ки Худованд ба ҳар як аз инсонҳо дода аст ва ин неъмати Худододӣ аз хосиятҳои фаровоне бархурдор аст. Аммо аз ин нукта
Расули Худо (с) ҳамеша уммати худро ба ростиву ростгӯӣ даъват намуда ва
Агар инсон бихоҳад то дар дунёву охират шомили раҳмати Худованди раҳмон қарор гирад ва дучори ранҷу заҳмат нагардад, бояд аъмолеро анҷом диҳад, ки яке аз
Имом Ҳасан(а) фармуданд: Бо мардум ба гунае рафтор кун, ки дӯст дорӣ бо ту он гуна рафтор кунанд. (Аъломуддин, с.297)