Одоби ҷоҳилӣ

 

Ҳазрати Алӣ (к) дар роҳ ба сӯи Шом буд, вақте ки деҳқонони шаҳри Анбор[1] ӯро диданд ва аз аспҳо ба зер омаданд ва пешопеши он ҳазрат давиданд, фармуд:

Ин чӣ коре буд, ки кардед? Онон гуфтанд: Расми мост, ки ингуна ҳокимони худро эҳтиром мекунем. Имом фармуд: Ба Худо савганд,

ҳокимони шумо аз ин кор баҳрае намебаранд ва шумо [бо ин кор] дар дунё бар худ сахт мегиред ва дар охират, дар асари он, дучори шақоват мешавед. Чӣ зиёнбор аст, сахтие, ки дар паси он кайфар аст ва чӣ судовар аст, осоише, ки амон аз оташро ба ҳамроҳ дорад.

(Наҳҷулбалоға, ҳикмати 37)

 


[1]. Шаҳре аст дар 60 километрии ғарби Бағдод.

Охирин матолиб

Ҳадиси ҳафта

  РасулиХудо (с) фармуданд: وَ هُوَ شَهْرُ الِاسْتِغْفَارِ وَ هُوَ شَهْرُ الصِّيَامِ وَ هُوَ شَهْرُ الدُّعَاءِ Моҳи Рамазон моҳи истиғфор, моҳи рӯза ва моҳи дуо...

Рӯза дар аҳодис ва ривоёт

Ривоят шудааст, ки Расули Акрам (с) фармуданд: “Рӯза мегӯяд: Эй Парвардигори ман, ин шахсро аз хӯрдан, нӯшидан ва ниёзҳои шаҳвонии нафс боздошта будам, имрӯз шафоати...

Нигоҳе ба масъалаи Рӯза

Рӯза яке аз ибодатҳои воло ва барҷаста ба шумор меравад. Дар ин навиштор матолиберо дар бораи ин ибодати муҳим пешкаши шумо мегардонем. Таърифи рӯза он...

Макорими ахлоқ

Қуръони Карим китоби ҳидоят ва роҳнамоии башар ба сӯи қуллаҳои камолу растагорӣ аст