
Одоби ҷоҳилӣ
Ҳазрати Алӣ (к) дар роҳ ба сӯи Шом буд, вақте ки деҳқонони шаҳри Анбор[1] ӯро диданд ва аз аспҳо ба зер омаданд ва пешопеши
Ҳазрати Алӣ (к) дар роҳ ба сӯи Шом буд, вақте ки деҳқонони шаҳри Анбор[1] ӯро диданд ва аз аспҳо ба зер омаданд ва пешопеши
2. Эъҷози ташреӣ Инсон ҳамвора пурсишҳое дар бораи ҳастӣ ва рози офариниш бо худ дошта ва пайваста дар талош будааст, то посухҳои қонеъкунандае барои он
РасулиХудо (с) фармуданд: وَ هُوَ شَهْرُ الِاسْتِغْفَارِ وَ هُوَ شَهْرُ الصِّيَامِ وَ هُوَ شَهْرُ الدُّعَاءِ Моҳи Рамазон моҳи истиғфор, моҳи рӯза ва моҳи дуо