Facebook Twitter Youtube Vk

Назофат ва беҳдошти Расули Худо(с)

r khudo

r khudoПайғамбари Ислом(с) ба пешгирӣ аз беморӣ таваҷҷӯҳи зиёд дошт, пеш аз ҳар вузӯ мисвок мезад.

Вай дар ҳолати ташнагӣ ва ҷароҳат оби бадбӯ намехурд. Ба оростагии либос ва мӯи сар аҳамият медод. Ҳар вақт аз хона хориҷ мешуд, мӯи сари худро шона мекард ва мефармуд: Худованд бандаашро дӯст медорад, ки худро ороста бикунад.

Расули Худо(с) худро чунон хушбӯ мекард, ки бӯи хуши ӯ, омаданашро аз роҳи дур хабар медод.[1]

Он ҳазрат мефармуд: Либосҳои худро тамиз бикунед ва мӯйҳои худро кам кунед ва мисвок бизанед ва ороста ва покиза бошед.[2]

Ёсин

 

[1]Таърихи Яъқубӣ,  ҷ,  2, саҳ. 89

[2]Наҳҷ-ул- фасоҳа,  ҳадиси  377 

Охирин матолиб

Макорими ахлоқ

Қуръони Карим китоби ҳидоят ва роҳнамоии башар ба сӯи қуллаҳои камолу растагорӣ аст

Нигоҳи гузаро бар Ошурои ҳусайнӣ

Муқаддима Он чи дар ин чанд саҳфа таҳти унвони “Нигоҳи гузаро бар Ошурои ҳусайнӣ” барои хонандагони азиз матраҳ мегардад, хулосае аз зиндагони имом Ҳусайн(а) аст,...

Ҳадиси ҳафта

Ҳазрати Фотима (рз):

أَزْهَدُ النَّاسِ مَنْ تَرَكَ الْحَرَامَ أَشَدُّ النَّاسِ اجْتِهَاداً مَنْ تَرَكَ الذُّنُوبَ  Зоҳидтарини мардум касе аст, ки ҳаромро тарк кунад, кӯшотарини мардум касе аст, ки гуноҳонро