Наҳзати имом Ҳусайн(а) ва инсиҷоми ҷомеаи исломӣ
Чакида Бо нигоҳи дақиқ дар таърихи Ислом аз манзари таҳлилӣ, ба ин натиҷа мерасем, ки бар хилофи он чи баъзе аз уламо муддаӣ шудаанд, наҳзати
Чакида Бо нигоҳи дақиқ дар таърихи Ислом аз манзари таҳлилӣ, ба ин натиҷа мерасем, ки бар хилофи он чи баъзе аз уламо муддаӣ шудаанд, наҳзати
Муқаддима Бешак таърихи Ислом пур аз қаҳрамониҳои заноне аст, ки нақши муҳимме дар ҳаводиси сарнавиштсоз доштаанд. То ҷое забонзад гашта, ки ба унвони улгӯ ва
Ҳикмат ва фалсафаи ҳаҷ 1. Фалсафаи ҳаҷ аз дидгоҳи Қуръон: وَ أَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجالاً وَ عَلي كُلِّ ضامِرٍ يَأْتِينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ
Ҳикматҳои закот ё садақаи фитр Закоти фитра ё садақаи фитр воҷиб аст ва ҳикмат ва фалсафаҳое дорад, ки муҳимтарини онҳо иборатанд аз:
Муқаддима Имом Ҳусайн(а) аз барҷастатарин афроде аст, ки инсоният дар ҳамаи мароҳили таърихияш ононро ҷовидон сохта аст.
Зани мусалмон дорои панҷ асл ва мабнои фикрӣ аст,ки мувофиқи он риояти ҳиҷобро барои худ лозим медонад. 1- Эътиқод ба Худои Ҳаким Зани мусалмон медонад,
Ҳиҷоб ва сатр аз мусалламоти омӯзаҳои Қуръон ва аз усули мавриди иттифоқи дини мубини Ислом аст. Дур аз бовар аст, ки дар миёни уламои
… Нузули ваҳй Он ҳазрат(с) пеш аз беъсат хобҳое медид, ки монанди рӯз равшан ва дорои ҳақиқат буд.[1] Чиҳил сол аз умри муборакаш гузашта буд,
Даромад Эй номи ту беҳтарин сароғоз, Бе номи ту нома кай кунам боз. Хондани таърихи Ислом махсусан зиндагии Паёмбари Ислом(с) ба инсон дарси ибрат медиҳад,
Дар тӯли таърихи башарият, ҳар гоҳ ки мардум фитрати илоҳии хешро ба фаромӯшӣ супурданд ва ба бероҳаи ҷаҳлу зулумоти зулму ситам раҳсипор шуданд, Раббуннос аз боби
Шароб Решаи Наҷосатҳост قال رَسُولُ اللّهِ (صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) الخَمْرُ أُمُّ الخَبَائِثِ فَمَنْ شَرِبَها لَمْ تُقْبَلْ صَلاتُهُ أَرْبَعينَ يَوْما، فَإنْ مَاتَ