Қуръон ва ҷомеъа

Азизтарин мардум назди Расули Худо(с)

Ислом динест, ки барои ҳидоят ва нишон додани роҳи саҳеҳи зиндагӣ ба инсонҳо омадааст ва дастуроти он бар рӯи муҳаббат ва отифаи инсонӣ гузошта шудааст.

Далелҳои ҷашни мавлуди Паёмбари Раҳмат(с) 4

3. Дидгоҳи олимон а) Ҳофиз Ҷалолуддини Суютӣ Ҳофиз Ҷалолуддини Суютӣ рисолае ба унвони “Ҳуснулмақсад фи амалилмавлид” дорад, ки дар он мегӯяд: “Суоле бароям доданд дар

Тафреҳ ва саргармии солим дар Ислом 2

Дидгоҳи ривоятҳои исломӣ дар бораи тафреҳи солим Тафреҳи солим ва варзиш аз асбоби таъминкунандаи саломати одамианд, ки дар ривоёти Аҳли-Байт (а) аҳамийяти вежае ба он

Тафреҳ ва саргармии солим дар Ислом 1

Тафреҳ ва саргармии солим дар Ислом 1 Муқадима: Дини Ислом, ки комилтарин дин дар байни динҳои осмонӣ (яҳудӣ ва масеҳӣ) аст, ки ҳам аз назари

Сохти дубораи ҷаҳон

  Сохти дубораи ҷаҳон Падар рӯзнома мехонд, аммо писараш мисли ҳамеша музоҳимаш мешуд. Вақте падар дид, ки аз дасташ чизе намеояд, барои ором кардани писарбачааш,

Шояд айб аз худамон бошад

Шояд айб аз худамон бошад Марде мутаваҷҷеҳ шуд, ки шунавоии гӯши ҳамсараш кам шудааст. Вале намедонист ин мушкилро чигуна ба ӯ бифаҳмонад. Аз ин сабаб,

Кина ва пиёз

Кина ва пиёз Рӯзе ҳакиме ба шогирдонаш гуфт: Фардо ҳар кадоматон як линча биёваред ва дар он ба теъдоди одамҳое, ки дусташон надоред ва аз

Бозӣ кардан бо кӯдак

Бозӣ кардан бо кӯдак Рӯзе Расули Худо(с) бо асҳобашон дар ҳоли гузаштан аз кӯчаву паскӯчаҳои шаҳри Мадина буданд, ки садои бозӣ кардан ва хандаву шодии