Мушкилоти хонавода

     Занон дар тўли таърих фарозу нишебҳои зиёдеро пушти сар гузоштаанд. Ба истиснои чанд маврид, ки занон тавонистаанд қудратеро дар даст бигиранд, дар бақия маворид

بِِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَأَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ[1] Раббӣ иннӣ назарту лака мо фӣ батнӣ муҳарраран

                             بِِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ رَبِّ ابْنِ لِي عِندَكَ بَيْتًا فِي الْجَنَّةِ و نجنی من فرعون و عمله و نجنی من القوم الظالمین[1] Раббибнӣ

Таҳкими хонавода, ки бар асоси муҳаббат, самимият, унс, ваҳдат, ҳамдилӣ ва дилсӯзии ҳамсарон устувор ва мустаҳкам мешавад

Нақшҳое ки зан бо иҷрои он дар зиндагӣ метавонад сабаби мустаҳкам шудани хонавода ва еҷоди рӯҳ ва равон дар хонавода шавад иборатанд аз: