Бахшиши Паёмбари Аъзам(с)
Шунидам, ки Тай дар замони Расул(с) Накарданд маншури имон қабул Фиристод лашкар, башири назир Гирифтанд аз эшон гуруҳе асир Бифармуд ба куштан ба шамшери кин
Шунидам, ки Тай дар замони Расул(с) Накарданд маншури имон қабул Фиристод лашкар, башири назир Гирифтанд аз эшон гуруҳе асир Бифармуд ба куштан ба шамшери кин
Забон неъмате аст, ки Худованд ба ҳар як аз инсонҳо дода аст ва ин неъмати Худододӣ аз хосиятҳои фаровоне бархурдор аст. Аммо аз ин нукта
Ба номи Худованди бахшандаи мехрубон Пешгуфтор Ваҳдат тапиши ҳамоҳанги қалбҳо ва андешаҳост. Ваҳдати исломӣ, сабаби иқтидори Ислом дар баробари
Паёмбари Ислом (саллалоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) ҳамзамон бо мукотиба бо сарону зимомдорони ҷаҳон, номае низ
Воқеъаи ғадир ҳодисаи торихие нест, ки дар канори дигари вақойеъ бадон нигариста шавад. Ғадир танҳо номи як сарзамин нест.
Ё Аввалу ё Охир Сипосу ситоиш Худоеро, ки аввалу охири вуҷуд аст,
Абубасир мегуяд:Ба Имом Боқир(а) арз кардам: Чиқадар ҳоҷӣ зиёд аст ва садои доду фарёди (ҳоҷиён) ҳамаҷоро гирифта аст.
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (