Таърих

Ҳиҷоб дар қавми Масеҳият Дар дини масеҳӣ занон монанди ашёи қимматӣ бисёр боарзиш ва муқаддас буданд. Дар назди масеҳиён маъмул буд, ки ашёи қиматӣ ва

Пеш  аз  ману  ту  лайлу наҳоре будаст. Гарданда  фалак  низ  ба  коре   будаст. Зинҳор   қадам   ба  хок   оҳиста   ниҳӣ, К-он мардумаки чашми нигоре будаст.   

» Тамоми муваффақиятҳое, ки насиби ман гардида ба ҳурмати  оятҳои Қуръони маҷид аст, ки садои маро дар назари мардум дилнишин кардааст ва дар асл, ин

Муслим, Абулҳусайн Муслим ибни Ҳаҷҷоҷ ибни Муслим  ибни Вард ибни Кушози Қушайрии Нишопурӣ, муҳаддиси маъруф ва нависандаи китоби муҳимми ҳадисии «Ал-ҷомеъ-ус-саҳеҳ» маъруф ба “Саҳеҳ Муслим”

Азамати ахлоқи Паёмбар(с)      Марде аз ҳазрати Алӣ(а) хост, ки   ахлоқи   Паёмбари   Акрам (с)-ро барои   ӯ    бишуморад.   Ҳазрати   Алӣ(а)    фармуданд: Ту неъматҳои дунёро    бишумор, то ман

Ҳазрати Исо(а) ба чӯпоне расида фармуд: Эй мард! Ту умри худро ба чӯпонӣ сарф кардӣ, агар дар таҳсили илм мекӯшидӣ беҳтар аз ин будӣ? Арз

Ҳазрати Исо(а) ба чӯпоне расида фармуд: Эй мард! Ту умри худро ба чӯпонӣ сарф кардӣ, агар дар таҳсили илм мекӯшидӣ беҳтар аз ин будӣ? Арз

Дар авохири қарни дуввуми ҳиҷрии қамарӣ онгоҳ, ки мабоҳиси каломӣ ба сурати содда дар ҷаҳони Ислом матраҳ шуд, дар миёни муслимин ду гурўҳ ба вуҷуд

  Муҳаммад Иқболи Лоҳурӣ дар рўзи 9-ноябри соли 1877-и мелодӣ  дар шаҳри «Сиёлкут» дар минтақаи «Панҷоб» чашм ба ҷаҳон гушуд. Падараш шайх Нурмуҳаммад, дўккони порчафурушӣ

Расули Акрам(с) ва ду ҳалқаи ҷамъият    Расули Акрам(с) вориди масҷиди Мадина шуд. Чашмаш ба ду гурўҳ афтод, ки ҳар дастае ҳалқае ташкил дода саргарми