Таърих

СУХАНЕ АЗ НИСОӢ 1

Даромад قال الله الحكيم: وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَحُذُوهُ وَ مَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا Ончиро Расули Худо барои шумо овард бигиред (ва иҷро кунед) ва аз

ОДАМУШ-ШУАРО РӮДАКӢ

  Исм ва куня Номи комилаш Абӯабдуллоҳ Ҷаъфар ибни Муҳаммад ибни Ҳаким ибни Абдурраҳмон ибни Одами Рӯдакии Самарқандӣ мебошад.[1]  Ному куняи дигаре дар баъзе китобҳо

ЗИНДАГИНОМАИ УСТОД МУҲАММАДСИДДИҚ МИНШОВӢ

  Замоне ки зиндагии қориёни машҳури чаҳонро мулоҳиза мекунем, номи ошное дидагонро ба хештан ҷалб менамояд. Номе, ки рисолати қориёни Қуръонро дар хотираҳо ҷовидона месозад…

ЗИНДАГИНОМАИ УСТОД МУСТАФО ИСМОИЛ

Устоди бузурги қироат Мустафо Исмоил  яке аз қориёни маъруф ва нобиғаи илми қироати Қуръон дар ҷаҳони Ислом аст, ки каломи Худоро бо оҳанги бисёр латифу

ЗИНДАГОНИИ ИМОМ САҶҶОД (а)

Имом Саҷҷод(а), фарзанди баруманди Ҳусайн ибни Алӣ ибни Аби Толиб, бино ба қавли машҳур дар нимаи ҷамодил охири соли 38 ҳ.қ. дида ба ҷаҳон гушуд.[1]

НИГОҲЕ БА ШАХСИЯТИ МАВЛАВӢ

Бузургӣ ва барҷастагии шахсияти Мавлоно дар дунёи имрӯз бар ҳеҷ касе пӯшида нест. Осори арзишманди ӯ қалбҳои ҷӯяндагони илму маърифатро дар шарқу ғарби ҷаҳон шефтаи

ҲИҶОБ ДАР БАЪЗЕ АЗ АҚВОМИ ГУЗАШТА

Ҳиҷоб дар қавми Масеҳият Дар дини масеҳӣ занон монанди ашёи қимматӣ бисёр боарзиш ва муқаддас буданд. Дар назди масеҳиён маъмул буд, ки ашёи қиматӣ ва

УМАРИ ХАЙЁМ КИСТ?

Пеш  аз  ману  ту  лайлу наҳоре будаст. Гарданда  фалак  низ  ба  коре   будаст. Зинҳор   қадам   ба  хок   оҳиста   ниҳӣ, К-он мардумаки чашми нигоре будаст.   

ЗИНДАГИНОМАИ ҚОРӢ АБДУЛБОСИТ АБДУСАМАД

» Тамоми муваффақиятҳое, ки насиби ман гардида ба ҳурмати  оятҳои Қуръони маҷид аст, ки садои маро дар назари мардум дилнишин кардааст ва дар асл, ин

НИГОҲЕ БА ЗИНДАГИИ ИМОМ МУСЛИМ

Муслим, Абулҳусайн Муслим ибни Ҳаҷҷоҷ ибни Муслим  ибни Вард ибни Кушози Қушайрии Нишопурӣ, муҳаддиси маъруф ва нависандаи китоби муҳимми ҳадисии «Ал-ҷомеъ-ус-саҳеҳ» маъруф ба “Саҳеҳ Муслим”