Таърих

  Замоне ки зиндагии қориёни машҳури чаҳонро мулоҳиза мекунем, номи ошное дидагонро ба хештан ҷалб менамояд. Номе, ки рисолати қориёни Қуръонро дар хотираҳо ҷовидона месозад…

Устоди бузурги қироат Мустафо Исмоил  яке аз қориёни маъруф ва нобиғаи илми қироати Қуръон дар ҷаҳони Ислом аст, ки каломи Худоро бо оҳанги бисёр латифу

Имом Саҷҷод(а), фарзанди баруманди Ҳусайн ибни Алӣ ибни Аби Толиб, бино ба қавли машҳур дар нимаи ҷамодил охири соли 38 ҳ.қ. дида ба ҷаҳон гушуд.[1]

Бузургӣ ва барҷастагии шахсияти Мавлоно дар дунёи имрӯз бар ҳеҷ касе пӯшида нест. Осори арзишманди ӯ қалбҳои ҷӯяндагони илму маърифатро дар шарқу ғарби ҷаҳон шефтаи

Ҳиҷоб дар қавми Масеҳият Дар дини масеҳӣ занон монанди ашёи қимматӣ бисёр боарзиш ва муқаддас буданд. Дар назди масеҳиён маъмул буд, ки ашёи қиматӣ ва

Пеш  аз  ману  ту  лайлу наҳоре будаст. Гарданда  фалак  низ  ба  коре   будаст. Зинҳор   қадам   ба  хок   оҳиста   ниҳӣ, К-он мардумаки чашми нигоре будаст.   

» Тамоми муваффақиятҳое, ки насиби ман гардида ба ҳурмати  оятҳои Қуръони маҷид аст, ки садои маро дар назари мардум дилнишин кардааст ва дар асл, ин

Муслим, Абулҳусайн Муслим ибни Ҳаҷҷоҷ ибни Муслим  ибни Вард ибни Кушози Қушайрии Нишопурӣ, муҳаддиси маъруф ва нависандаи китоби муҳимми ҳадисии «Ал-ҷомеъ-ус-саҳеҳ» маъруф ба “Саҳеҳ Муслим”

Азамати ахлоқи Паёмбар(с)      Марде аз ҳазрати Алӣ(а) хост, ки   ахлоқи   Паёмбари   Акрам (с)-ро барои   ӯ    бишуморад.   Ҳазрати   Алӣ(а)    фармуданд: Ту неъматҳои дунёро    бишумор, то ман