Минбари шумо

Сабабҳои нокомӣ

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Тарс [аз нарасидан ба ҳадаф] бо нокомӣ ва камрӯӣ бо маҳрумият ҳамроҳ шудааст. Фурсат ҳамчун абр мегузарад, пас [бапо хезед ва]

Вобастагии корҳо ба тақдири илоҳӣ

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Рӯйдодҳо чунон дар дасти тақдири [илоҳӣ] аст, ки гоҳе чораҷӯии худи инсон сабаби марги ӯ мешавад. [Гоҳе инсон тадбире меандешад, ки

Аҳамияти доштани дӯстони хуб

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Нотавонтарини мардум касест, ки натавонад [барои худ] дӯстоне фароҳам кунад ва нотавонтар аз ӯ касест, ки дӯстеро, ки ба даст оварда,

Таносуби зоҳир бо ботин

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Ва бидон ҳар зоҳире, ботини мутаносиб бо худ дорад. Он чи зоҳираш покиза, ботини он низ поку покиза аст. Ва он

Садақа ва натиҷаи амал дар охират

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Садақа доруи шифобахш аст. Ончи бандагон дар дунё мекунанд, дар охират пеши дидагонашон хоҳад буд.

Роздорӣ, кӯшодарӯӣ ва оштӣ

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Синаи инсони хирадманд, сандуқи рози ӯст. Кӯшодарӯӣ, доми[василаи ҷалби] муҳаббат аст. Таҳаммул ва бурдборӣ, гуристони[пӯшонандаи] айбҳост. Аз он ҳазрат низ ривоят

Дониш, адаб ва андеша

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Дониш мероси арзишмандест. Одоби некӯ зеварҳои ҳамеша тоза ва андеша [дар ҳар коре] оинаи соф ва рӯшанестки [дурусту нодурустро нишон медиҳад].

Сабр, зуҳд, тақво ва ризо

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Нотавонӣ офат аст ва [сабру] шикебоӣ далерӣ. Бемайлӣ ба дунё сарват аст ва парҳезгорӣ сипари[нигаҳдоранда аз бало]. Ва ҳолати ризоят[ва хушнудӣ

Бахилӣ, тарс ва фақр

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Бахилӣ нанг аст ва тарс камбуд[у нуқсон]. Фақр инсони зиракро аз баёни далели худ гунгу ногӯё месозад ва тангдаст дар шаҳру

Зарари тамаъ, гуфтани мушкилот ва пургӯӣ

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Он кас, ки тамаъро шиори худ сохт, худашро хор кард ва он кас, ки [мушкилот ва] сахтии худро фош намуд, ба