Минбари шумо

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Забони хирадманд, дар пушти дили ӯ ва дили бехирад, дар паси забони ӯст. (Наҳҷулбалоға, ҳикмати 40)

  Ҳазрати Алӣ (к) дар роҳ ба сӯи Шом буд, вақте ки деҳқонони шаҳри Анбор[1] ӯро диданд ва аз аспҳо ба зер омаданд ва пешопеши

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Онки орзӯро дароз намояд, кирдорашро зишт кунад. (Наҳҷулбалоға, ҳикмати 36)

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Шахси некӯкор аз кори нек, хубтар ва фарди бадкор аз кори бад, бадтар аст. (Наҳҷулбалоға, ҳикмати 32)

Аз Алӣ(к) дар бораи имон пурсида шуд, фармуд: Имон бар чаҳор поя устувор аст; бар шикебоӣ, яқин, адолат ва ҷиҳод. (1) Шикебоӣ чаҳор шоха дорад:

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Ҳангоме ки ту зиндагиро пушти сар мегузорӣ ва марг ба ту рӯй меоварад, пас дидор бо марг чи зуд хоҳад буд.

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Бартарин зуҳд, пинҳон доштани зуҳд аст. (Наҳҷулбалоға, ҳикмати 28)

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Касе чизеро дар дили худ пинҳон намекунад, ҷуз он ки дар суханони беандешааш ва дар сафҳаи рухсораш намоён мегардад. (Наҳҷулбалоға, ҳикмати

Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Додхоҳӣ аз ситамдида ва осоиш бахшидан ба андуҳгин аз каффораҳои гуноҳони бузург аст. [Сабаби бахшидани гуноҳони бузург мешавад.] (Наҳҷулбалоға,  ҳикмати 24)