Вобастагии корҳо ба тақдири илоҳӣ
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Рӯйдодҳо чунон дар дасти тақдири [илоҳӣ] аст, ки гоҳе чораҷӯии худи инсон сабаби марги ӯ мешавад. [Гоҳе инсон тадбире меандешад, ки
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Рӯйдодҳо чунон дар дасти тақдири [илоҳӣ] аст, ки гоҳе чораҷӯии худи инсон сабаби марги ӯ мешавад. [Гоҳе инсон тадбире меандешад, ки
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Нотавонтарини мардум касест, ки натавонад [барои худ] дӯстоне фароҳам кунад ва нотавонтар аз ӯ касест, ки дӯстеро, ки ба даст оварда,
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Ва бидон ҳар зоҳире, ботини мутаносиб бо худ дорад. Он чи зоҳираш покиза, ботини он низ поку покиза аст. Ва он
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Садақа доруи шифобахш аст. Ончи бандагон дар дунё мекунанд, дар охират пеши дидагонашон хоҳад буд.
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Синаи инсони хирадманд, сандуқи рози ӯст. Кӯшодарӯӣ, доми[василаи ҷалби] муҳаббат аст. Таҳаммул ва бурдборӣ, гуристони[пӯшонандаи] айбҳост. Аз он ҳазрат низ ривоят
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Дониш мероси арзишмандест. Одоби некӯ зеварҳои ҳамеша тоза ва андеша [дар ҳар коре] оинаи соф ва рӯшанестки [дурусту нодурустро нишон медиҳад].
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Нотавонӣ офат аст ва [сабру] шикебоӣ далерӣ. Бемайлӣ ба дунё сарват аст ва парҳезгорӣ сипари[нигаҳдоранда аз бало]. Ва ҳолати ризоят[ва хушнудӣ
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Бахилӣ нанг аст ва тарс камбуд[у нуқсон]. Фақр инсони зиракро аз баёни далели худ гунгу ногӯё месозад ва тангдаст дар шаҳру
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Он кас, ки тамаъро шиори худ сохт, худашро хор кард ва он кас, ки [мушкилот ва] сахтии худро фош намуд, ба
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Ҳангоми рӯёрӯӣ бо фитна ва ошуб[е, ки ҳарду тарафи даъво аҳли ботил ҳастанд], ҳамчун шутурбачае бош, ки на пуште дорад, ки
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (