Мақолаҳо

Дар китобҳои таърихӣ бо гузоришҳое аз рафторҳои иҷтимоии Пайғамбари Ислом(салому дуруди Худо бар ӯ ва олу асҳобаш) рӯ ба рӯ мешавем, ки намунаи комили як

Бадеҳист, ки инсон дар ҳамон ҳоле ки озодӣ дорад барои сохтани андомҳои равонии худ ва тағйир атрофи худ ба шакле, ки мехоҳад ва сохтани ояндаи

Таълимоти исломӣ нишон медиҳад, ки ин мактаби муқаддаси илоҳӣ ба ҳамаи ҷиҳатҳои инсон, чи ҷисмиву рӯҳӣ, чи моддию маънавӣ, чи фикриву отифӣ ва чи фардиву

Ислом диққати хосе дорад, ки инсон “худ”-ро бишносад ва мақому мартабаи худро дар ҷаҳони офариниш ташхис диҳад. Ин ҳамаи таъкидҳо дар Қуръон дар бораи инсон

Қувва ва нерӯ ниёзе ба шиносондан надорад, омиле ки аз ӯ асаре ошкор мешавад ба номи қува ё нерӯ номида мешавад. Ҳар мавҷуде аз мавҷудоти

    1)Тақдису парастиш Яке аз пойдортарину қадимитарин таҷаллиёти рӯҳи одамӣ ва яке аз асилтарин ҷиҳатҳои вуҷуди одамӣ, ҳисси ниёишу парастиш аст. Баррасии асарҳои зиндагии башар

    …2)Хайри ахлоқӣ   Баъзе аз корҳоро инсон анҷом медиҳад на ба хотири фоида бурдан аз онҳо ва бартафкардани зиёне ба василаи онҳо, балки танҳо

Аз он чи гуфта шуд маълум шуд, ки инсон бо ҳамаи хислатҳои муштараке, ки бо дигар ҷондорҳо дорад, фарқҳои зиёде бо онҳо пайдо кардааст. Инсон

Зидди арзишҳо Дар айни ҳол, ҳамин мавҷуд дар Қуръон мавриди бузургтарин сарзанишҳо ва мазамматҳо қарор гирифтааст: Ӯ бисёр ситамкору бисёр нодон аст.[1] Ӯ нисбат ба

… 8)    Ӯ аз виҷдони ахлоқӣ баҳраманд аст ва ба ҳукми илҳоми фитрӣ хубу бади корҳоро дарк мекунад:Савганд ба нафси инсон ва он ки ӯро