Саховат ва дархост
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Саховат бахшишест, ки бе дархост бошад, аммо бахшише, ки пас аз дархост бошад ё ба хотири шарм аст ё аз тарси
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Саховат бахшишест, ки бе дархост бошад, аммо бахшише, ки пас аз дархост бошад ё ба хотири шарм аст ё аз тарси
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Саховат бахшишест, ки бе дархост бошад, аммо бахшише, ки пас аз дархост бошад ё ба хотири шарм аст ё аз тарси
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Он ки бар муҷозот кардан тавонотар аст, ба гузашт намудан сазовортар аст. (Наҳҷулблоға, ҳикмати 52)
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Дилҳои мардон [раманда ва] ваҳшӣ аст. Пас ҳар кас бо онҳо унс гирад, ба ӯ рӯй меоваранд. (Наҳҷулбалоға, ҳикмати 50)
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Пирӯзӣ дар гарави дурандешӣ ва дурандешӣ дар гарави ба кор андохтани фикр [у андеша] ва андеша дар гарави ҳифзи асрор аст.
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Арзиши мард ба андозаи ҳиммати ӯст, садоқати вай ба андозаи ҷавонмардияш, шуҷоаташ ба андозаи нанг доштанаш [аз анҷоми кори зишт] ва
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Хушо ба ҳоли он касе, ки ба ёди қиёмат буда, барои ҳисобрасии рӯзи қиёмат кор кунад ва ба миқдори кифояташ қаноат
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Амал ба мустаҳаббот дар ҷое, ки ба воҷибот зиён расонад, сабаби тақарруб ба Худо намегардад. (Наҳҷулбалоға, ҳикмати 39)
Ҳазрати Алӣ(а) ба фарзандаш Имом Ҳасан(а) фармуд: Писарам! Чаҳор чиз аз манд ёд гир (хубиҳо) ва чаҳор чиз аз ман ба ёд бисупор (ҳушдорҳо),
Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд: Шарифтарин бениёзӣ, раҳо кардани орзӯҳост. (Наҳҷулбалоға, ҳикмати 35)
Имом Ҳасан(а) фармуданд: Бо мардум ба гунае рафтор кун, ки дӯст дорӣ бо ту он гуна рафтор кунанд. (Аъломуддин, с.297)