:الإمامُ عَلِيٌّ (عَلَيْهِ السَّلامْ) قَالَ
أفضَلُ الأَدَبِ أنْ يَقِفَ الإنسانُ عِندَ حَدِّهِ و لا يَتَعدّى قَدرَهُ
بهترین ادب آن است، که انسان در حدّ خود بماند و از اندازهاش فراتر نرود
Беҳтарин адаб он аст, ки инсон дар ҳадди худ бимонад ва аз андозааш фаротар наравад
اندازه نگه دار که اندازه نکوست
هم لایق دشمن است و هم لایق دوست
Андоза нигаҳ дор, ки андоза накуст
Ҳам лоиқи душман асту ҳам лоиқи дӯст
Нигориш ва ҷамъоварии Қуръони карим Ҷамъ ва таълифи Қуръон ба шакли кунуни ба мурури замон ва дар бистари таърих бо фарозу нишебҳое ҳамроҳ буда...
Ин сура дар Макка нозил шуда ва 135 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон То, ҳо. Қуръонро бар ту нозил накардем, ки ба машаққат...
Маъно ва мафҳуми тарбият 1- Маънои луғавӣ: Тарбият аз решаи “рабава”масдари боби тафъил аст ва ба маънои афзоиш ва нумув, парвардан ва парвариш додан аст,
Барои шинохти андешаи як инсон, аз ду роҳ метавон ба ӯ дастраси пайдо кард: 1) Аз роҳи сӯҳбат кардан бо худаш (агар дар қайди ҳаёт...
Усули сиёсати хориҷӣ аз нигоҳи Қуръони Карим Усули сонавӣ Ҳурмати кумак ба гуноҳ ва таҷовуз Аз ҷумла қавоиди фиқҳие, ки фуқаҳо дар бобҳои гуногни...
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (
