Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд:
Синаи инсони хирадманд, сандуқи рози ӯст. Кӯшодарӯӣ, доми[василаи ҷалби] муҳаббат аст. Таҳаммул ва бурдборӣ, гуристони[пӯшонандаи] айбҳост.
Аз он ҳазрат низ ривоят шудааст, ки дар баёни ин нукта чунин фармуд: Оштӣ кардан, пӯшандаи зиштиҳост ва касе, ки аз худ хушнуд бошад, нохушнудон аз вай бисёр шаванд.
Қироатҳои сабъа Авомили ихтилофи қироатҳо Қаблан баён шуд, ки дар даврони халифаи севвум бо таваҷҷӯҳ ба густариши Ислом ва имон овардани ақвоми ғайри араб...
СУРАИ АНБИЁ Ин сура дар Макка нозил шуда ва 112 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон Барои мардум [замони] ҳисобашон наздик шуд, дар ҳоле...
Қироатҳои сабъа Қироат ва тиловати Қуръони карим бо оғози нузули Қуръон ҳамроҳ аст. Аввалин қори ва муаллими Қуръон Паёмбари Акрам (с) буд, ки бо дарёфти...
Тарбияти баданӣ Саломатӣ шахсияти инсонӣ ва тавоноии ҷисмонӣ, ду пояти асосии парвариши дурусти фарзандон аст, зеро ақли солим дар бадани солим аст ва лозимаи амал...
Аз дасту забон, ки барояд каз ӯҳдаи шукраш бадар ояд Яке аз умуре ки дар Қуръони карим ва ривоёт мавриди таваҷҷӯҳ ва аҳамияти хоссе...
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (
