Паёмбари Аакрам (с) мефармоянд:
مَثَلُ الْمُؤْمِنِينَ فِي تَوَادِّهِمْ وَتَرَاحُمِهِمْ وَتَعَاطُفِهِمْ، كَمَثَلِ الْجَسَدِ إِذَا اشْتَكَى مِنهُ عُضْوٌ تَدَاعَى لَهُ سَائِرُ الجَسَدِ بِالسَّهَرِوَالْحُمَّى
Мусулмонони ҳақиқӣ дар дӯстӣ, дилсӯзӣ ва ҳамкории боҳам монанди аъзои як пайкаранд, вақте узве аз онҳо ба дард ояд, тамоми узвҳои дигар дар бехобиву ранҷ бо он ҳамроҳӣ мекунанд. Саҳеҳи Муслим, ҳ. 2586