(کنزالعمال، ح 43101)
Расули Худо (с) фармуданд: Худои таоло ҳар рӯз мефармояд: Ман Парвардигори азизи шумо ҳастам, пас ҳар кас хоҳони иззати ду ҷаҳон аст, бояд аз Худои азиз итоат кунад.
(Канзул уммол, ҳ.43101)
Муқаддима Падару модари мусулмон ба иқтизои диндории худ аз ҳамон лаҳзаҳои аввали таваллуди фарзанд бояд корҳоеро ба унвони суннат ва одоби исломӣ анҷом диҳанд,
Ҷавонӣ, беҳтарин ва ҳассостарин давраи умри ҳар мавҷуде, ба хусус инсон ба ҳисоб меояд.
СУРАИ ИСРО Ин сура дар Макка нозил шуда ва 111 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон Муназзаҳ аст Зоте, ки бандаашро шабонгоҳе аз Масҷид-ул-ҳаром...
Қуръони карим ҳадяи илоҳӣ барои башар ва барои ҳидояту роҳнамоӣ ва ноҷоти ӯст. Китобе, ки лозим аст дар он тадаббур, тафаккур ва таъаққул намоем ва...
Чаро дуоҳоямонро бо «Раббано» оғоз кунем? Вақте дар оёти Қуръони Карим диққат кунем мебинем, ки анбиё, фариштагон ва авлиёи илоҳӣ дуоҳои худро бо ибораи “Раббано”...
Расули Худо (с) фармуданд: اَلجَماعَةُ رَحمَةٌ و الفُرقَةُ عَذابٌ Ваҳдат ва иттиҳод сабаби раҳмат ва пешрафт аст ва тафриқа ва ихтилоф сабаби бадбахтӣ ва азоб
