Тавбаи воқеӣ

Ҷобир ибни Абдуллоҳи Ансорӣ мегӯяд: Шахси биёбоние дар Мадина ба масҷиди Паёмбар(с) омад ва гуфт: Худоё ман аз ту талабу хохиши бахшиш ва тавба дорам ва ба намоз истод. Пас аз намоз ҳазрати Алӣ ибни Абитолиб(к) ба ӯ гуфт: Суръат ва тез будани забон дар истиғфор ва талаби бахшиш тавбаи дурӯғгӯён аст, ки худи ин (тавба) тавба (кардан) мехоҳад. Он мард пурсид: Пас ҳақиқати тавба чигуна аст? Ҳазрати Алӣ(к) фармуданд: Тавба исме аст, ки шаш шоха (шароит) дорад:

1-     Пушаймонӣ аз гуноҳони гузашта.

2-      Амал ба фароизи гузашта (қазоҳо(.

3-       Баргардондани ҳаққи мардум.

4-     Об кардани гӯштҳои бадан дар роҳи пайравӣ аз Худованд (чунонки бо гуноҳ омадааст(.

5-     Чашидани сахтии итоат ба ҷону тан (чунонки ширинии гуноҳро мечашид).

6-       Гиря дар баробари ҳамаи хандаҳое, ки кардааст[1].

Таҳияи Саидбурҳони Акбар

[1] . Тафсири Руҳ-ул-Баён, ҷ.8 с.31.

Охирин матолиб

Макорими ахлоқ

Қуръони Карим китоби ҳидоят ва роҳнамоии башар ба сӯи қуллаҳои камолу растагорӣ аст

Нигоҳи гузаро бар Ошурои ҳусайнӣ

Муқаддима Он чи дар ин чанд саҳфа таҳти унвони “Нигоҳи гузаро бар Ошурои ҳусайнӣ” барои хонандагони азиз матраҳ мегардад, хулосае аз зиндагони имом Ҳусайн(а) аст,...