Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд:
Ҳар кас ҳамроҳи орзуи худ битозад, маргаш ӯро бар замин афканад.[1]
(Наҳҷулбалоға, ҳикмати 19)
[1]. Орзуҳои пай дар пай, ба аспи лаҷомгусехта ташбиҳ шудааст, ки афсори он раҳо шуда то саворро ба ҳар сӯ ки мехоҳад бибарад. Чунин савориро марг бар замин хоҳад куфт.
РасулиХудо (с) фармуданд: وَ هُوَ شَهْرُ الِاسْتِغْفَارِ وَ هُوَ شَهْرُ الصِّيَامِ وَ هُوَ شَهْرُ الدُّعَاءِ Моҳи Рамазон моҳи истиғфор, моҳи рӯза ва моҳи дуо...
Ривоят шудааст, ки Расули Акрам (с) фармуданд: “Рӯза мегӯяд: Эй Парвардигори ман, ин шахсро аз хӯрдан, нӯшидан ва ниёзҳои шаҳвонии нафс боздошта будам, имрӯз шафоати...
Рӯза яке аз ибодатҳои воло ва барҷаста ба шумор меравад. Дар ин навиштор матолиберо дар бораи ин ибодати муҳим пешкаши шумо мегардонем. Таърифи рӯза он...
Қуръони Карим китоби ҳидоят ва роҳнамоии башар ба сӯи қуллаҳои камолу растагорӣ аст
Ҳаҷ яке аз аркони муҳимми Ислом ва яке аз бузургтарин фароизи динӣ аст. Қуръони маҷид дар як иборати кӯтоҳ ва пурмаъно мефармояд:
РасулиХудо (с) фармуданд: وَ هُوَ شَهْرُ الِاسْتِغْفَارِ وَ هُوَ شَهْرُ الصِّيَامِ وَ هُوَ شَهْرُ الدُّعَاءِ Моҳи Рамазон моҳи истиғфор, моҳи рӯза ва моҳи дуо
