Ҳазрати Алӣ(каррамаллоҳу ваҷҳаҳ) фармуд:
Синаи инсони хирадманд, сандуқи рози ӯст. Кӯшодарӯӣ, доми[василаи ҷалби] муҳаббат аст. Таҳаммул ва бурдборӣ, гуристони[пӯшонандаи] айбҳост.
Аз он ҳазрат низ ривоят шудааст, ки дар баёни ин нукта чунин фармуд: Оштӣ кардан, пӯшандаи зиштиҳост ва касе, ки аз худ хушнуд бошад, нохушнудон аз вай бисёр шаванд.
Ҳасад ҳолатест, ки инсон аз дидани неъмати дигарон нороҳат мешавад ва ранҷ мебарад ва орзӯ мекунад, ки он неъмат аз онҳо гирифта шавад[1], ҳатто агар...
Паёмбари Аакрам (с) мефармоянд: مَثَلُ الْمُؤْمِنِينَ فِي تَوَادِّهِمْ وَتَرَاحُمِهِمْ وَتَعَاطُفِهِمْ، كَمَثَلِ الْجَسَدِ إِذَا اشْتَكَى مِنهُ عُضْوٌ تَدَاعَى لَهُ سَائِرُ الجَسَدِ بِالسَّهَرِوَالْحُمَّى Мусулмонони ҳақиқӣ дар дӯстӣ,...
Баъзе аз фалсафа ва фоидаҳои рӯзадорӣ Рӯза яке аз ибодатҳои мӯҳим дар ислом аст, ки фалсафа ва ҳадафҳои зиёде дорад. Ин ибодат на танҳо як...
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (
