Ҳазрати Алӣ(к) ба яке аз ёрони худ, ки дар бистари беморӣ буд, фармуд:
Худованд бемории туро сабаби резиши гуноҳонат қарор дод, зеро беморӣ [подош ва] аҷре надорад, аммо гуноҳонро мерезад, он гуна ки баргҳои дарахтон мерезанд. Подош, танҳо дар сухан гуфтан ба забон ва амал кардан бо дасту по аст. Худои Субҳон ҳар касе аз бандагонашро, ки бихоҳад дар асари дурустии ният ва ботини некӯяш вориди биҳишт мекунад.
(Наҳҷулбалоға, ҳикмати 42)
Ҳасад ҳолатест, ки инсон аз дидани неъмати дигарон нороҳат мешавад ва ранҷ мебарад ва орзӯ мекунад, ки он неъмат аз онҳо гирифта шавад[1], ҳатто агар...
Паёмбари Аакрам (с) мефармоянд: مَثَلُ الْمُؤْمِنِينَ فِي تَوَادِّهِمْ وَتَرَاحُمِهِمْ وَتَعَاطُفِهِمْ، كَمَثَلِ الْجَسَدِ إِذَا اشْتَكَى مِنهُ عُضْوٌ تَدَاعَى لَهُ سَائِرُ الجَسَدِ بِالسَّهَرِوَالْحُمَّى Мусулмонони ҳақиқӣ дар дӯстӣ,...
Баъзе аз фалсафа ва фоидаҳои рӯзадорӣ Рӯза яке аз ибодатҳои мӯҳим дар ислом аст, ки фалсафа ва ҳадафҳои зиёде дорад. Ин ибодат на танҳо як...
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (
