Тарҷумаи тафсири сураи Саҷда (оёти 3 ва 4)
Ояти 3 >أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ لِتُنذِرَقَوْمًا مَّا أَتَاهُم مِّن نَّذِيرٍ مِّن قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ< «Оё мегӯянд: (Паёмбар) Қуръонро ба дуруғ
Ояти 3 >أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ لِتُنذِرَقَوْمًا مَّا أَتَاهُم مِّن نَّذِيرٍ مِّن قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ< «Оё мегӯянд: (Паёмбар) Қуръонро ба дуруғ
اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ مَا لَكُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ< «Худованд
سم الله الرحمن الرحیم Бисмиллоҳ: Нишонаи ранги илоҳӣ ва ҷиҳатгирии тавҳидӣ аст.[1] Рамзи тавҳид аст ва ба ёд овардани номи дигарон ба ҷои он рамзи
Оёти 1-2 بِِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ «Ба номи Худованди бахшандаи меҳрубон» <الم><تَنزِيلُ الْكِتَابِلَا رَيْبَ فِيهِ مِن رَّبِّ الْعَالَمِينَ> «Алиф, лом, мим. Нозил кардани ин
بِِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ «Ба номи Худованди бахшандаи меҳрубон» <الم تَنزِيلُ الْكِتَابِ لَا رَيْبَ فِيهِ مِن رَّبِّ الْعَالَمِينَ> «Алиф, лом, мим. Нозил кардани ин
Ба номи Худо Тарҷумаи сураи Саҷда (1) Ба номи Худо Сухани мутарҷим Китобҳои осмонӣ, барои ҳидояти инсонанд ва Қуръони Карим комилтарин ва олитарин қонуни саодат
Ба номи Худованди бахшандаи меҳрубон Тамоми ҳамд махсуси Худо аст.
Ба номи исми аъзамат, “Бисмиллоҳир Раҳмонир Раҳим”. Вақте ки Қуръони каримро боз мекунем то лаҳзаҳои ноберо бо ин нусхаи шифобахши башарият сипарӣ намуда ва дилу
Дар мақолаи пешин дар бораи ояи ёздаҳуми сураи муборакаи Ҳуҷурот, ки роҷеъ ба баъзе аз авомили ихтилоф монанди масхара кардан, айбҷӯӣ намудан ва додани лақабҳои
Дар мақолаи пешин дар бораи ояи ёздаҳуми сураи муборакаи Ҳуҷурот, ки роҷеъ ба баъзе аз авомили ихтилоф монанди масхара кардан, айбҷӯӣ намудан ва додани лақабҳои
Паёмбари Акрам (с): Аз ҳокимони илоҳӣ итоат кунед ва гӯш ба фармон бошед, зеро итоат аз раҳбар сабаби ваҳдати уммати исломӣ аст. قال النبی (