ТАРҶУМАИ СУРАИ ИБРОҲИМ
Ин сура 52 оят дорад ва ба истиснои оятҳои 28 ва 29 дар Макка нозил шудааст. Ба номи Худованди Бахшандаи Бахшоишгар 1 Алиф, Лом, Ро.
Ин сура 52 оят дорад ва ба истиснои оятҳои 28 ва 29 дар Макка нозил шудааст. Ба номи Худованди Бахшандаи Бахшоишгар 1 Алиф, Лом, Ро.
Ин сура дар Макка нозил шуда ва 43 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Бахшоишгар 1 Алиф, Лом, Мим, Ро. Инҳо оятҳои китоб (-и осмонӣ)
Ин сура дар Макка нозил шуда ва 111 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Бахшоишгар 1 Алиф, Лом, Ро. Он оятҳои китоби ошкор аст. 2
Ояти 13 >وَلَوْ شِئْنَا لَآتَيْنَا كُلَّ نَفْسٍ هُدَاهَا وَلَكِنْ حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّيلَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ< «Ва агар мехостем ҳар касро (ба иҷбор) ҳидоят
Ояти 10 <وَقَالُوا أَئِذَا ضَلَلْنَا فِي الْأَرْضِ أَئِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ بَلْ هُم بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ كَافِرُونَ> «Ва гуфтанд: Оё ҳамин ки (пас аз марг) дар
Ояти 5 >يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ< «(Худованд) амри (ин ҷаҳон)‑ро аз осмон
Ба номи Худое кунам ибтидо Ки раҳмат кунад ҷумла мавҷудро Бувад соҳиби раҳмати хос низ Басе омилонро намояд азиз Замоне ки ояд зи ҳақ ҷилвагар
Ояти 3 >أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ لِتُنذِرَقَوْمًا مَّا أَتَاهُم مِّن نَّذِيرٍ مِّن قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ< «Оё мегӯянд: (Паёмбар) Қуръонро ба дуруғ
اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ مَا لَكُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ< «Худованд
لاأفلَحَ قـَومٌ اشتَـروا مَـرضـاتِ المَخلـُوق بسَخَطِ الخـالِق Мардуме, ки хушнудии махлуқро дар муқобили ғазаби Холиқ хариданд, растагор намешаванд. (Таърихи Табарӣ, ҷ.1, саҳ.239)