Аҳкоми хонавода

Фалсафаи ҳиҷоб 3

… Як озмоиши илмии дигар Жон Равистони фаронсавӣ озмоишеро дар китоби “Ловӣ”овардааст. Ин озмоиш, ки бар теъдоди мурғобии нару мода анҷом гирифтааст, натоиҷи илмии муфидеро

Сабаби издивоҷҳои Паёмбари Аъзам1

Дар бораи иллати издивоҷҳои Паёмбари Аъзам(с) ва ҳамсарони зиёди вай, ки дастовези тӯҳматҳои ноҷавонмардонаи мусташриқон низ шудааст,[1] ба нукоти зер ишора мекунам:

ҲУКМИ ПӮШИШ НАЗДИ МАҲОРИМ

Баъд аз инки Худованди Мутаол дар сураи Нур андозаи пӯшишро (яъне пӯшидани зебоиҳои ҷисмӣ ва зинатҳои пинҳонро мушаххас ва маълум кард ва шева ва тарзи

ГАВҲАРИ ПОКӢ ВА ИФОФ

Ҳеч боғбонеро сарзаниш намеку-нанд, ки чаро гирди боғи худ симхору девор кашидааст. Чун боғи бедевор аз осебу зарар дар амон  нест ва мева ва маҳсуле